Οπλοκατοχή και οπλοφορία: Με αφορμή μια τραγωδία

Τις προηγούμενες μέρες γίναμε μάρτυρες ενός τραγικού περιστατικού στην Αυστραλία με την άσχημη κατάληξη της ομηρία στο καφέ Lindt Chocolate του Σίδνεϊ. Ο φανατικός ισλαμιστής κράτησε ομήρους δεκάδες άτομα για 16 ώρες και όταν ακούστηκαν πυροβολισμοί από μέσα, οι Ειδικές Δυνάμεις της Αστυνομίας εισέβαλλαν στο χώρο. Το αποτέλεσμα ήταν τρείς νεκροί, δύο όμηροι και ο ισλαμιστής. Ο ένας εκ των νεκρών ήταν ο διευθυντής του καφέ που προσπάθησε να αφοπλίσει με τα χέρια του τον εγκληματία, και το άλλο θύμα ήταν μια δικηγόρος που προσπαθώντας να προστατέψει την έγκυο φίλη της -αν και μητέρα τριών ανηλίκων η ίδια- δέχθηκε αυτή μια σφαίρα, χωρίς να έχει διευκρινιστεί ακόμα αν ήταν από την αστυνομία ή τον δράστη. Τραγικές καταστάσεις…

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα* – 22/12/2014

Ακούγοντας αυτή την είδηση δεν μπόρεσα να μην αναρωτηθώ, πόσο πιο διαφορετική θα μπορούσε να είναι η κατάσταση αν ο εγκληματίας ισλαμιστής δεν ήταν ο μόνος οπλισμένος μέσα στο καφέ. Αν δηλαδή, επιτρεπόταν η οπλοφορία και κάποιος ένοπλος πολίτης αντιδρούσε σε χρόνο και με τρόπο που θα έκρινε ως τον βέλτιστο για να εξουδετερώσει το δράστη. Το συμπέρασμα είναι θλιβερό, καθώς κατά πάσα πιθανότητα η όλη υπόθεση θα είχε τελειώσει πάρα πολύ πιο γρήγορα, με μόνη πιθανή απώλεια αυτή του ενόπλου φανατικού.

Η επικίνδυνη δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού στη Βόρειο Ήπειρο

Της Αθηνάς Κρεμμύδα* - 15/12/2014

Η εθνολογική αλλοίωση πληθυσμού είναι μια πάγια τακτική κατάκτησης η εξαφάνισης εθνοτήτων με βαθιές ρίζες στην ιστορία και εφαρμόστηκε με ιδιαίτερη έμφαση την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια. Η τακτική αυτή εφαρμόζεται ακόμα και σήμερα απέναντι σε εθνικές μειονότητες όπως η διεθνώς αναγνωρισμένη Ελληνική Εθνική Μειονότητα της Αλβανίας όταν το αλβανικό κράτος αγνοεί, καταπιέζει και προσπαθεί να εξαφανίσει τους Έλληνες.

Όταν μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Βόρειος Ήπειρος προσαρτήθηκε στο αλβανικό κράτος, το κομμουνιστικό δικτατορικό καθεστώς Χότζα ακολούθησε μία πολιτική συρρίκνωσης της Ελληνικής μειονότητας αναγνωρίζοντάς ως Ελληνικά μόνο 99 χωριά αφήνοντας απ’ έξω τις μεγάλες πόλεις αλλά και στρατηγικής σημασίας περιοχές όπως η Χιμάρα, δημιουργώντας έτσι την μειονοτική ζώνη η οποία δυστυχώς ισχύει ακόμα και σήμερα. Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής εκτός των άλλων προέβη και σε μία επιχείρηση μετακίνησης αλβανικού πληθυσμού στο νότο της χώρας στις μεγάλες πόλεις με πρόσχημα την ανάπτυξη και σκοπό την αλλοίωση του πληθυσμιακού συσχετισμού. Παρ’ όλα αυτά οι Βορειοηπειρώτες στην πλειοψηφία τους αντιστάθηκαν, κράτησαν αλώβητη την Ελληνική τους συνείδηση, την γλώσσα, τον πολιτισμό τα ήθη τα έθιμα ακόμα και την θρησκεία τους σε ένα αθεϊστικό καθεστώς.

Διαζύγιο της εκπομπής “Βόρειος Ήπειρος.GR” από τον ΑΡΤ-FM 90,6

Όλο το παρασκήνιο πίσω από την διακοπή της εκπομπής

Αθήνα,  17-11-2014

Αγαπητοί ακροατές της εκπομπής “Βόρειος Ήπειρος.GR”

Έχοντας εντοπίσει ένα σημαντικό κενό στην ενημέρωση αναφορικά με το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα, με την παντελή έλλειψη οποιασδήποτε παρουσίας του Εθνικού αυτού θέματος οπουδήποτε πέραν του διαδικτύου, ξεκινήσαμε πριν από περίπου 5 χρόνια τη προσπάθεια κάλυψης αυτού του χώρου. Οι εξελίξεις σε ολόκληρη τη περιοχή μας τρέχουν και οι απειλές για τους βορειοηπειρώτες, όπως είδαμε πρόσφατα, παραμένουν αμείωτες. Η μόνη λύση στα μάτια μας ήταν και είναι η ευαισθητοποίηση και η αφύπνιση και των βορειοηπειρωτών που διαβιούν πλέον στην μητέρα Πατρίδα αλλά και των υπολοίπων Ελλήνων που στην πλειοψηφία τους δεν ξέρουν ΤΙΠΟΤΑ για το Εθνικό αυτό θέμα. Και ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι μέσα από την ενημέρωση. 

Καθ’ όλη τη προσπάθειά μας αυτή είχαμε μια βασική Αρχή και προϋπόθεση: ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΜΟΙΒΗ σε οποιαδήποτε φάση για το έργο μας αυτό. Δεν δεχόμαστε να βγάλουμε χρήματα πάνω από το Εθνικό μας αυτό ζήτημα!

A few words from a Friend...

Dear Scottish friends!

As a Greek and as someone who has lived and studied for four years in the UK, I would like to share a few thoughts with you regarding the Independence referendum in a few days. Our nations have bonds that go back tens of centuries: trade, colonies etc. So, please, take this not as an intervention in your interior affairs, but as a word of advise from a friendly nation.

To begin with, you are free to decide whatever you believe it is of your best interest. But it can not cease to cause bitterness and pity the fact that you are being offered the chance to have in a bloodless and clean way what other nations shed rivers of blood to earn, and you are…thinking about it.……. You are being offered Freedom and Independence wearing a tie and a tuxedo, when in other places of the world (Syria, Cyprus, Iraq, Ireland, Palestine, Ukraine etc.) lives were and still are being lost, but…you are thinking about it! The British passport itself that all Scottish people use, has on the Royal Coat of Arms carved in no uncertain way your humiliation in the image of the chain around the neck of the unicorn, which symbolizes Scotland.

Πέρασε και με νόμο η εξαφάνιση της Βορείου Ηπείρου

Της Αθηνάς Κρεμμύδα* - 01/08/2014

Με απόλυτη πλειοψηφία εγκρίθηκε τελικά από την αλβανική Βουλή το περίφημο νομοσχέδιο για την νέα διοικητική διαίρεση της Αλβανίας μετά από μια μαραθώνια συζήτηση στην τελευταία συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής περιόδου πριν την θερινή διακοπή της. Από την αίθουσα απείχε η αξιωματική αντιπολίτευση του Μπερίσα, ενώ παρόντες ήταν 90 βουλευτές εκ των οποίων υπέρ ψήφισαν οι 88. Ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ κ. Βαγγέλης Ντούλες καταψήφισε το νομοσχέδιο επί της αρχής και ο βουλευτής του Σοσιαλιστικού Κινήματος για την Ανάπτυξη,  ελληνικής καταγωγής, κ. Βαγγέλης Τάβος δήλωσε παρόν.

Η διαμόρφωση του νέου χάρτη της Αλβανίας προκάλεσε αντιδράσεις στους κόλπους της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας αφού αλλοιώνονται ολόκληρες περιοχές στις οποίες κατοικούν Έλληνες, όπως η Χιμάρα άλλα και επαρχίες του Βούρκου στις οποίες ενσωματώνονται αλβανικά χωριά. Έτσι το οξύ κλήμα αντιπαράθεσης που επικρατούσε  της τελευταίες μέρες μεταφέρθηκε και στην αίθουσα της Βουλής, παρουσία του Αμερικανού πρέσβη κ. Αρβίζου ο οποίος παρακολούθησε σχεδόν όλη τη διαδικασία. Μάλιστα σε δηλώσεις του μετά τη ψηφοφορία τόνισε ότι πρέπει να γίνουν σεβαστά τα δικαιώματα των μειονοτήτων.

Η συζήτηση επί του νομοσχεδίου ξεκίνησε με την κατάθεση τροπολογίας από τον πρόεδρο του ΚΕΑΔ κ. Ντούλε  σχετικά με τον δήμο της Χιμάρας ο οποίος ζήτησε να ενωθεί μόνο με το Λούκοβο και όχι με το Βρανίστι όπως προέβλεπε το νομοσχέδιο.  Επίσης τροπολογίες κατέθεσαν και βουλευτές του Σοσιαλιστικού Κόμματος με επικεφαλής τον κ. Ανδρέα Μάρτο που ζητούσαν τα χωριά Καρδικάκι, Πετσά και Μουζίνα να ενσωματωθούν στην επαρχία Λειβαδιάς και όχι στο Δέλβινο.

Αίσθηση προκάλεσε και η τροπολογία που κατέθεσαν οι βουλευτές του τσάμικου κόμματος οι οποίοι ζητούσαν τα ελληνικά χωριά Βαγκαλιάτι, Σοπίκι και Παντελεήμονας  να φύγουν από την επαρχία της Κονίσπολης που κατοικείται κυρίως από Τσάμιδες και να ενσωματωθούν στην επαρχία Λειβαδιάς.

Στην ομιλία του ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ χαρακτήρισε το νομοσχέδιο ως αντιευρωπαϊκό και μάλιστα από μια χώρα που πριν από λίγες εβδομάδες πήρε το πράσινο φως για την ένταξή της στην Ε.Ε., κάνοντας επιπλέον αναφορά και στα αποτελέσματα της απογραφής πληθυσμού τα οποία δεν αναγνωρίστηκαν από το Συμβούλιο της Ευρώπης καθώς αμφισβητήθηκε η διαδικασία διεξαγωγής της. Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι η Ελλάδα  τάχθηκε υπέρ της ένταξης της Αλβανίας στην ΕΕ χωρίς να θέσει καμία προϋπόθεση εξασφάλισης της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία, όπως προκύπτει άλλωστε και εκ του αποτελέσματος.

Αμαζόνες στον 21ου αιώνα: Γυναίκες & θητεία

Συνεχίζοντας την προσπάθεια ο γράφον να αναδειχθούν θέματα δύσκολα ή και ταμπού για την Ελληνική κοινωνία που αφορούν τόσο την άμυνα όσο και την εξωτερική πολιτική, προσεγγίζουμε ένα θέμα που ελάχιστα έχει συζητηθεί στην Ελλάδα στα σοβαρά. Σε μια αρκετά ανδροκρατούμενη και σε μεγάλο βαθμό ακόμα ανώριμη κοινωνία και πολύ περισσότερο σε ένα παραδοσιακά ανδρικό λειτούργημα όπως είναι η άμυνα της πατρίδας, φαινομενικά δεν υπάρχει ρόλος για τη γυναίκα. Επαγγελματίες εκ των παραγωγικών σχολών αλλά και ΕΠΟΠ υπάρχουν εδώ και χρόνια, όμως σε αυτό το σημείο είναι που εντοπίζεται και η αντίφαση της περίπτωσής μας: ενώ ορθά αποδεχόμαστε τις ικανότητες των γυναικών να προσφέρουν ακόμα και σε αμιγώς μάχιμα καθήκοντα, αντιμετωπίζεται ως αδιανόητη, ακραία έως και…φασιστική(!) η οποιαδήποτε σκέψη για επέκταση του θεσμού της θητείας και στο «ασθενές» φύλο.

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα* - 24/06/2014

Οι δυνατότητες, η αποφασιστικότητα ακόμα και οι μαχητικές ικανότητες των γυναικών είναι ιστορικά αποδεδειγμένες σε πολλές περιπτώσεις. Από την πρόσφατη μόνο ιστορία μπορούμε να αναφέρουμε τις Μανιάτισσες και την υποδοχή που έκαναν στην εκ των μετόπισθεν κυκλωτική κίνηση των 3500 στρατιωτών του Ιμπραήμ πριν ακριβώς 188 χρόνια στη μάχη του Δυρού στις 23 Ιουνίου 1826 ή στις Βορειοηπειρώτισσες καθ’ όλη την διάρκεια του Αγώνα για την απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου το 1917. Η δε συνεισφορά των γυναικών στο Βορειοηπειρωτικό έπος του 1940 είναι τόσο σημαντική που με σχετική ασφάλεια μπορούμε να πούμε ότι η έκβαση του αγώνα ενδεχομένως να μην ήταν η ίδια αν δεν υπήρχε αυτή τους η υποστήριξη στον πάντα παραμελημένο τομέα της διοικητικής μέριμνας. Στο αν, λοιπόν, μπορούν ή όχι να προσφέρουν επί της ουσίας οι γυναίκες, δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει αμφιβολία. Έχουν εφαρμόσει στη πράξη όσες φορές χρειάστηκε και στο μέτρο που τους το επέτρεπαν οι συνθήκες και η πολιτεία το δίπτυχο “πολίτης-οπλίτης”. Και οι ικανότητές τους συνεχίζουν να πιστοποιούνται και σήμερα κάθε μέρα με άψογο τρόπο από τις μόνιμες αξιωματικούς και υπαξιωματικούς των Ενόπλων μας Δυνάμεων.

FEMEN & αντικειμενική δημοσιογραφία

Τη βδομάδα που μας πέρασε, ένα από τα συστημικά κανάλια έκρινε σκόπιμο να μας παρουσιάσει το κίνημα των FEMEN. Για όσους δεν γνωρίζουν, πρόκειται για τις γυναίκες εκείνες που γυμνόστηθες προσπαθούν να προκαλέσουν όλους και όλα, σε μια κατά κοινή ομολογία αρρωστημένη προσπάθεια να τραβήξουν τη προσοχή του κόσμου και να κανονικοποιήσουν κοινωνικά τις αποκλίνουσες, κλινικές σε ένα βαθμό, συμπλεγματικές συμπεριφορές τους.

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα* - 13/06/2014

Έχοντας ξεκινήσει στην Ουκρανία επεκτάθηκαν γεωγραφικά -η έδρα τους είναι στο Παρίσι- σε άλλες χώρες προσπαθώντας να προσβάλουν την “πατριαρχική κοινωνία” δηλ. άμεσα ή έμμεσα είτε το παραδέχονται είτε όχι, οτιδήποτε είναι κατ' αυτές “συντηρητικό”, “οπισθοδρομικό”, παραδοσιακό, κοινωνικά αποδεκτό, ηθικό, ιερό κτλ., όπως π.χ. εκκλησία, έθνος, θεσμός της οικογένειας, ηθικοί κανόνες και φυσικά, χωρίς να το συνειδητοποιούν, την κοινή λογική... Το τελευταίο καιρό έχουν γίνει γνωστές οι επαφές που έχουν με συγκεκριμένους παλαιούς γνωστούς μας ξένους δισεκατομμυριούχους επιχειρηματίες, που πέραν των επιχειρηματικών τους δραστηριοτήτων ασχολούνται με το χόμπι της “κοινωνικής μηχανικής” (social engineering), αλλά και με μια κολοσσιαίων διαστάσεων έκδοση του γνωστού...παιχνιδιού “Age of Empires” με αληθινούς όμως παίκτες, όλους εμάς! Σημαντική αξία έχουν και οι αναφορές για την αδιαφάνεια των οικονομικών τους ακόμα και από πρώην μέλη τους. Ποια είναι όμως τα σημεία του αφιερώματος που μας τράβηξαν τη προσοχή;

Τα τουρκικά προξενεία και ο Γόρδιος Δεσμός

Αν υπάρχει κάτι που μας ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα μέλη του ζωικού βασιλείου είναι η ανεπτυγμένη μας ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε τα λάθη μας και να προσαρμόζουμε τις τακτικές μας έτσι ώστε να μην τα επαναλάβουμε. Εμείς οι Έλληνες όμως καταφέραμε εκτός από τους δικούς μας νόμους να παραβιάσαμε και αυτούς τους φυσικούς νόμους! Μια τέτοια περίπτωση είναι το...saga του Τουρκικού προξενείου στη Θράκη.

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα* - 03/06/2014

Τα ποσοστά του τουρκικού κόμματος DEP (Κόμμα Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας) στις πρόσφατες ευρωεκλογές αν μη τι άλλο καταδεικνύουν την επιτυχία των προσπαθειών της Άγκυρας στην περιοχή εδώ και πολλά χρόνια. Κι αν τα νούμερα δεν ήταν ακριβώς τα αναμενόμενα γι αυτούς και ο κίνδυνος για την ώρα φαίνεται ακόμα μακρινός, δεν παύουν να αποτελούν μια επιβεβαίωση ότι τουλάχιστον βρίσκονται σε καλό δρόμο. Τα περισσότερα έχουν ξαναγραφτεί πολλές φορές στο παρελθόν και είναι γνωστά. Τα λάθη της ελληνικής πλευράς πολλά εδώ και δεκαετίες, από την απερίσκεπτη απομόνωση του μουσουλμανικού στοιχείου που στην πλειοψηφία του δεν είχε τουρκική συνείδηση, οι κατά καιρούς εγκληματικές αποφάσεις μας στο θέμα της εκπαίδευσης των μουσουλμανοπαίδων, η χωρίς αντίδραση από εμάς συνεχιζόμενη εξαγορά αλλά, κυρίως, ο εκφοβισμός των Πομάκων και των Ρομά που δεν θέλουν το “νταβατζιλίκι” της Άγκυρας, η αναγωγή των σχέσεων με τούρκους τοπικούς “παράγοντες” σε όχημα πολιτικής εξέλιξης για τους πολιτευτές της περιοχής, έως την ανενόχλητη λειτουργία της τουρκικής τράπεζας Ziraat Bank στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. “Λάθη” επιλέγουμε να τα ονομάσουμε, αν και με δυσκολία, καθώς άλλες είναι οι αποχρώσες ενδείξεις για μια σειρά από επιμέρους αποφάσεις που έχουν κατά καιρούς παρθεί στα προαναφερθέντα πλαίσια.

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ

«Πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής – διπλωματίας με άλλα μέσα» είπε κάποτε ο Πρώσος στρατιωτικός και θεωρητικός του πολέμου Κλαούζεβιτς (1780-1831). Μια φράση η οποία παραμένει αναλλοίωτη στην ιστορία και επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε, αρκεί κανείς να μελετήσει και να διδαχτεί από την ιστορία. Η παρουσίαση του βιβλίου, «Η ιστορία του Ελληνικού Στρατού (1833-1949)» από της εκδόσεις Σάκκουλα, του Δρ. Ιωάννη Σ. Παπαφλωράτου, Νομικού – Διεθνολόγου, στο κατάμεστο Αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου ήταν η αφορμή να ξαναθυμηθούμε την φράση αυτή ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του βιβλίου, μέσα στις οποίες αποτυπώνεται η δράση των Ι-VIII Μεραρχιών Πεζικού, καθώς και η νομική και χαρτογραφική παρουσίαση των γεγονότων.

Της Αθηνάς Κρεμμύδα*

Το βιβλίο προλογίζουν ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Μιχαήλ Κωσταράκος, και Αντιστράτηγος ε.α. Δημήτριος Τόρβας, Επίτιμος Διοικητής ΙΧ Μεραρχίας Πεζικού οι οποίοι ήταν παρόντες στην εκδήλωση όπως επίσης και όλοι οι αρχηγοί των ενόπλων δυνάμεων, ο διοικητής της Σχολής Εθνικής Άμυνας, ο διοικητής της Σχολής Εθνικής Ασφαλείας, εκπρόσωπος της εκκλησίας, πολιτικοί και πλήθος κόσμου.

Όπως ανέφερε και ο ίδιος ο συγγραφέας κ. Παπαφλωράτος το έργο είναι αποτέλεσμα πολυετούς μελέτης σε πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές, η οποία ξεκίνησε από μια προσωπική οικογενειακή έρευνα. Το βιβλίο αποτελείται από δύο μέρη: το πρώτο αφορά στο ιστορικό πλαίσιο, το οποίο αναδεικνύεται μέσα από πληθώρα δημοσιευμένων πηγών· το δεύτερο συγκροτείται από ορισμένα χαρακτηριστικά περιστατικά από την δράση των οκτώ πρώτων μεραρχιών του Ελληνικού Στρατού, όπως αυτή παρουσιάζεται μέσα από τα στρατιωτικά αρχεία. Συνοπτικά, εξετάζονται κατά σειρά, ο ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Μικρασιατική εκστρατεία, ο Β’ Παγκόσμιος και τα επακόλουθα γεγονότα έως το 1949. 

Πολιτική Ενοποίηση της Ευρώπης: Από το όνειρο στον εφιάλτη

Τον τελευταίο καιρό έχει φουντώσει η ρητορική που προβάλει ως λύση για το αδιέξοδο της Ευρωπαϊκής οικονομίας, την «πολιτική ενοποίηση» της Ευρώπης. Οι φωνές αυτές θεωρούν -και όχι άδικα- ότι αν θέλουμε νομισματική ένωση, τότε ο δρόμος αυτός είναι μονόδρομος. Το θέμα αυτό όμως, γεννάει μια σειρά από ζητήματα που δεν μπορούν άλλο να παραμείνουν αναπάντητα…

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα* - 24/05/2014

Το εγχείρημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδιαίτερα με την προοπτική που ευαγγελίζονται κάποιοι, αυτή της πολιτικής ενοποίησης ή αλλιώς της δημιουργίας πρακτικά των Η.Π.Ε. (Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης), κατά τον πρώην πρωθυπουργό του Βελγίου κ. Guy Verhofstadt, είναι αδιαμφισβήτητα το σημαντικότερο γεγονός που συνέβη στην Ευρώπη μετά την Αναγέννηση. Οι αλλαγές είναι πραγματικά κοσμοϊστορικές! Αν προσέξουμε το πριν και το μετά και στα δύο αυτά ιστορικά ορόσημα –το ένα ολοκληρωθέν γεγονός, το δεύτερο εν εξελίξει– καταδεικνύουν το μέγεθος της μεταμόρφωσης για την οποία μιλάμε σε κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό επίπεδο. Στην τελευταία περίπτωση, οι αλλαγές δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμα. Κάπου εδώ όμως, τελειώνουν οι ομοιότητες και αρχίζουν τα προβλήματα…

Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά την Αναγέννησης ήταν ο τρόπος με τον οποίο ξεκίνησε και εξελίχθηκε. Κάποιοι άνθρωποι με ευρύτητα σκέψης και αξιοπρόσεκτη παιδεία, άρχισαν να βλέπουν ο καθένας στον τομέα ενδιαφέροντός του –επιστήμες, δικαιώματα του ανθρώπου κτλ.– τα λάθη και τα προβλήματα της καθεστηκυίας τάξης του Μεσαίωνα και μέσα από φωτισμένα συγγράμματα και με μεγάλο ρίσκο, προσπάθησαν να τα επικοινωνήσουν προς τα έξω. Κάποιοι εξίσου φωτισμένοι ηγέτες, προύχοντες και άρχοντες επηρεάστηκαν από τις νέες ιδέες που κυκλοφορούσαν και αφού πήραν πολλούς εκ των διανοητών αυτών υπό την προστασία τους, εξέδωσαν τα έργα τους και άρχισαν δειλά-δειλά να εφαρμόζουν κάποιες από τις ιδέες αυτές κατά την διοίκησή τους. 

 

 

Οπλοκατοχή και οικιακό άσυλο: Ένα θέμα ταμπού

Εγκλήματα όλων των ειδών είχαμε πάντα. Ληστείες, δολοφονίες, κλοπές, “τσαντάκιδες” κτλ. Τα τελευταία χρόνια όμως υπάρχει μια καινούργια μορφή εγκλήματος, οι ένοπλες εισβολές σε οικίες και μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις με πολεμικά τυφέκια. Τα περιστατικά που έχουν δει το φως της δημοσιότητας αρκετά. Όπως είναι αρκετά και αυτά που δεν έχουν ακουστεί. Το όλο πρόβλημα φέρνει στο προσκήνιο μια συζήτηση που κάποτε πρέπει επιτέλους να ξεκινήσει στα σοβαρά και στην Ελλάδα: το ζήτημα της οπλοκατοχής και του οικιακού ασύλου.

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα* - 16/05/2014

Το όλο θέμα έχει δύο σκέλη. Το πρώτο αφορά τις γενικές αρχές που αφορούν το ζήτημα. Έχει θα λέγαμε συνταγματικές προεκτάσεις. Το δεύτερο σκέλος είναι πιο τεχνικό/νομικό, με την ουσία του όμως να πηγάζει από το πρώτο. Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Η ανθρώπινη ελευθερία και το δικαίωμα στην περιουσία, θεωρούνται στο δυτικό πολιτισμό ως ίσως τα σημαντικότερα αγαθά. Αξίες για τις οποίες έχουν χυθεί ποταμοί αίματος, έχουν διανυθεί εκατομμύρια χιλιομέτρων σε πορείες, έχουν γίνει δεκάδες χιλιάδες ώρες συζητήσεων και έχουν γραφτεί άπειρα κείμενα, μελέτες, βιβλία αλλά εν τέλει και νόμοι για την κατοχύρωσή τους. Είναι όμως επαρκή αυτά; Φτάσαμε στο σημείο που θέλαμε; Ο άνθρωπος από τότε που εμφανίστηκε στο πλανήτη προσπαθούσε να διαφυλάξει ακριβώς αυτές τις αξίες με κάθε μέσο. Ο τρόπος που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάποιος για να του τα αφαιρέσει ήταν συνήθως ο ίδιος: η βία. Έτσι μοιραία, τα μέσα που αναγκαζόταν ο εκάστοτε αμυνόμενος να χρησιμοποιήσει ήταν τα ίδια ή ανάλογα με τα μέσα που χρησιμοποιούσε ο επιτιθέμενος. Κι αυτά δεν ήταν άλλα από τα ίδια μέσα που χρησιμοποιούσε για να κυνηγήσει και να τραφεί: τα όπλα.

Με την πρόοδο των κοινωνιών αυτό το μοτίβο δεν άλλαξε και πολύ. Οι κυριότερες αλλαγές εντοπίζονται στα μέσα αυτά καθ' αυτά με τα οποία προσπαθούσε η κάθε πλευρά να επιτύχει το σκοπό της. Οι τεχνολογικές εξελίξεις απλώς άλλαζαν και τα όπλα. Όσο κι αν προόδευσε ο άνθρωπος τίποτα δεν επηρέαζε ιδιαιτέρως την πραγματικότητα αυτή σε κάθε γωνιά του κόσμου. Η μόνες περιπτώσεις που επεβάλλετο αφοπλισμός σε μια κοινωνία ήταν όταν υπήρχαν τυραννικά καθεστώτα τα οποία προφανώς δεν επιθυμούσαν την ύπαρξη οπλισμένων πολιτών οι οποίοι δυνητικά θα μπορούσαν να απειλήσουν την εξουσία τους. Σε κάθε άλλη περίπτωση ο πολίτης δεν νοήτω να είναι άοπλος. Στην Ελλάδα δε, η ίδια η λέξη “πολίτης” δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από τον αναγραμματισμό της λέξεως “οπλίτης”, καταδεικνύοντας πέραν πάσης αμφιβολίας την άρρηκτη διασύνδεση των δύο αυτών ιδιοτήτων του κάθε μέλους της κοινωνίας. 

Γιατί ο χρόνος μετράει αντίστροφα στα Ελληνοτουρκικά

Επί σειρά ετών το Έθνος ασχολείται με τα ελληνοτουρκικά και τον κίνδυνο εξ ανατολών. Τα χρήματα που ξοδεύτηκαν σε εξοπλιστικά προγράμματα γέμισαν πολλές χιλιάδες σελίδες και προκάλεσαν άπειρα πρωτοσέλιδα, είτε εξαιτίας των ειδικών θεμάτων και τεχνικών αναλύσεων των υπό προμήθεια συστημάτων, είτε εξαιτίας των υπέρογκων κονδυλίων που μας στοίχιζαν, είτε εξαιτίας των διαφόρων σκανδάλων που προέκυψαν.

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα* - 24/04/2014

Μετά από τόσα χρόνια, όμως, πραγματικός πόλεμος δεν έγινε. Δεν είναι λίγες οι φορές, βέβαια, που όντως φτάσαμε πολύ κοντά σε μια αναμέτρηση. Πάντα, όμως, η πολεμική σύγκρουση απετράπη. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, λοιπόν, να αυξηθούν τα τελευταία χρόνια οι φωνές όσων ισχυρίζονται πως «πόλεμος δεν πρόκειται να γίνει» ή ότι «και να πάει να ξεκινήσει θα τον σταματήσουν οι ξένοι (Η.Π.Α., Ε.Ε. κτλ.)» και πως «όλα αυτά γίνονται για να πλουτίζουν οι…εμπόροι» (με αυτό το τονισμό). Που είναι, λοιπόν, η αλήθεια;

Οι περισσότερες από αυτές τις δηλώσεις έχουν την δική τους δόση αληθείας. Όμως, για να καταλάβουμε την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, θα πρέπει να κοιτάξουμε κάποια δεδομένα για το ποιες κινήσεις έχουν γίνει εκατέρωθεν του Αρχιπελάγους. Δεν θα μπούμε σε λεπτομερείς αναλύσεις, καταγραφές και τεχνικές περιγραφές, ούτε σε στατιστικά και λοιπά οικονομικά δεδομένα. Θα μείνουμε στην ουσία. Η Τουρκία μετά την εισβολή στην Κύπρο αντιμετώπισε τον πρόσκαιρο αποκλεισμό της από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ και το εμπάργκο των Η.Π.Α. σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Αυτό την ώθησε να βάλει στόχο την κατά το δυνατόν ανεξαρτητοποίησή της από ξένες πηγές οπλικών συστημάτων, προς αποφυγή παρόμοιων εξαρτήσεων. Παράλληλα, όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ο αποκλεισμός έπαψε να ισχύει με την σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας(!), η Άγκυρα προσπάθησε με ένα φρενήρη ρυθμό αλλά και με μεθοδικότητα να καλύψει το χαμένο έδαφος των προηγουμένων ετών, μια προσπάθεια που διατηρείται ΑΜΕΙΩΤΗ έως και σήμερα, περίπου 34 χρόνια μετά! Έτσι προχώρησε σε συμφωνίες με τις προμηθεύτριες εταιρίες για εκτεταμένες συμπαραγωγές και επέλεξε εκείνα τα οπλικά συστήματα που θα της επέτρεπαν την σχεδόν απεριόριστη πρόσβαση σε κρίσιμες τεχνολογίες.

Οι κανόνες εμπλοκής στο Ε.Σ και το ζήτημα της εκπαίδευσης

Έχουν περάσει πάνω από 13 χρόνια από την απόλυσή μου από το ΕΣ και πρόσφατα ένα άσχετο γεγονός μου έφερε στο νου την περίφημη «τελαμώνα», την υφασμάτινη θήκη όπου μέσα ήταν ραμμένες μια με δύο γεμάτες γεμιστήρες και που παραδίδεται στους σκοπούς πολλών μονάδων -δυστυχώς και των ειδικών δυνάμεων- μαζί με μια ανοιχτή, «για περίπτωση ανάγκης». Η ανάμνηση αυτή μου υπενθύμισε μια πραγματικότητα που όλοι όσοι ασχολούνται με τον χώρο της άμυνας γνωρίζουμε: την έλλειψη ρεαλισμού στο τομέα των κανόνων εμπλοκής τουλάχιστον σε χαμηλά κλιμάκια και κυρίως στη φύλαξη στρατοπέδων.

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα* - 14/04/2014

Η αντίφαση είναι εξωφρενική. Ενώ δίδεται στο στρατιώτη μια ανοιχτή γεμάτη γεμιστήρα, η τελαμώνα είναι ραμμένη. Το αποτέλεσμα είναι η ουσιαστική αχρήστευση των εν λόγω διαθέσιμων πυρομαχικών, καθώς για να αποκτήσει πρόσβαση σε αυτά, θα πρέπει να ασχοληθεί με το άνοιγμα/ξήλωμα/σκίσιμο της τελαμώνας… Και όλα αυτά θα κληθεί να τα κάνει εν μέσω, προφανώς, πυρών του επίδοξου εισβολέα. Οι δικαιολογίες που έχουν ακουστεί για τούτο τον παραλογισμό είναι οι ακόλουθες:

1.   Τις ράβουμε για να μην κλέβονται οι σφαίρες.

2.   Τις ράβουμε για να μην χάνεται χρόνος στο μέτρημα σε κάθε αλλαγή των σκοπών.

3.   Εμπιστεύεσαι τους φαντάρους με τόσα πυρομαχικά; Ποιος θα τρέχει μετά αν γίνει κάτι;

Το γιατί είναι εξωφρενικές αυτές οι δικαιολογίες, αν και αυταπόδεικτο, θα προσπαθήσω εν συντομία να το εξηγήσω.

Για την πρώτη δικαιολογία περί κλοπών, η απάντηση είναι «μα δίδεται και μια ανοιχτή γεμιστήρα. Αν θέλουν δεν μπορούν από εκεί να κλέψουν;». Σου λένε όμως: «Γι αυτό μετράμε τις σφαίρες στην ανοιχτή». Και όταν τους λες: «Ε, ας τις μετράνε και από τις υπόλοιπες γεμιστήρες», έρχεται η ως άνω δικαιολογία υπ.αρ.2. Ο…χαμένος χρόνος. Για να μη χαθεί χρόνος, λοιπόν, προτιμούν να κάνουν κατ’ ελάχιστον προβληματική τη πρόσβαση του στρατιώτη στις σφαίρες του σε περίπτωση ανάγκης!

Υπάρχουν, βεβαίως, κι εκείνα τα περιστατικά όπου σε καταμετρήσεις πυρομαχικών που ήταν σε τελαμώνες, εντοπίστηκαν απώλειες για τον απλούστατο λόγο ότι κάποιος «πονηρός», είχε ανοίξει τη τελαμώνα όσο χρειαζόταν, είχε βγάλει 2-3 σφαίρες μόνο, για να μην αλλοιωθεί το βάρος εμφανώς, και την είχε…ξαναράψει.

Κι ερχόμαστε στη τρίτη δικαιολογία που είναι και ο ουσιαστικός λόγος για το φαινόμενο «τελαμώνα» στον 21^ο αιώνα. Η εμπιστοσύνη στον Έλληνα στρατιώτη και κυρίως τον έφεδρο. Στην προσπάθειά τους τα στελέχη να αποφύγουν τυχών κακοτοπιές, προτιμούν να περιορίσουν την άμεση πρόσβαση των στρατιωτών σε πυρομαχικά. Κι ενώ θα μπορούσαν απλά να μη δώσουν επιπλέον γεμιστήρες (που θα ήταν λάθος κι αυτό), υπακούουν στην απλή κοινή λογική που λέει ότι αν υπάρξει ανάγκη θα τα χρειαστούν. Έτσι τα δίδουν μεν αλλά…ραμμένα δε! Ερχόμαστε, δηλαδή, στην ίδια αδιέξοδη σειρά σκέψεως στην οποία έχει περιέλθει πολλές φορές ο Ο.Η.Ε., όπου ενώ έχει βαμμένα τα οχήματά του λευκά για να ξεχωρίζει ως ουδέτερη ειρηνευτική δύναμη, αναγκάζεται λόγω των συνθηκών να…τα κρύβει κάτω από δίκτυα παραλλαγής και κλαδιά, μια εικόνα που είδαμε αρκετές φορές κατά την διάρκεια του Γιουγκοσλαβικού εμφυλίου…

ΣΥΣΚΕΨΗ ΕΛΚΕΔΑ TΑ VIDEO ΤΩΝ ΕΙΣΗΓΗΣΕΩΝ 06.03.2014 - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Α. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ

ΣΥΣΚΕΨΗ ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α. - ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Α. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑ

Κατ’ αρχήν, θα ήθελα να πω ότι οι συνομιλίες για το κυπριακό δεν θα έπρεπε να έχουν ξεκινήσει. Δεν είχαμε κανένα λόγο να μπούμε σε διαπραγματεύσεις για ένα τόσο σημαντικό θέμα όπως αυτό της ύπαρξης της Κύπρου κυριολεκτικά, αν δεν είχαμε ξεπεράσει την οικονομική κρίση, δεν είχαμε εξασφαλίσει πρώτα την ολοκλήρωση του στρατιωτικού τμήματος της συμμαχίας με το Ισραήλ και αν δεν είχαν οριστικοποιηθεί τα δεδομένα που αφορούν τους υδρογονάνθρακες, την πορεία του αγωγού, την τύχη του σταθμού LNG και των ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου. Δεδομένου όμως ότι οι συνομιλίες ξεκίνησαν, δυστυχώς -και το τονίζω το ‘δυστυχώς’- δεν μας έχει μείνει άλλη επιλογή από την καταψήφιση οποιουδήποτε σχεδίου έρθει σε δημοψήφισμα. Και ο λόγος για αυτό είναι ότι, δεδομένης της κατάστασης, οτιδήποτε κι αν προταθεί θα είναι υπέρ της Τουρκίας (και όχι των Τουρκοκυπρίων) και εις βάρος της Δημοκρατίας της Κύπρου. Για να το δούμε πιο αναλυτικά, τι ζητάμε εμείς;

Να φύγουν τα στρατεύματα κατοχής, να επιστρέψουν οι πρόσφυγες στις περιουσίες τους ή έστω να αποζημιωθούν ικανοποιητικά, να φύγουν οι έποικοι και να ενωθεί διοικητικά το νησί με ένα τρόπο που να εξασφαλίζει την πληθυσμιακή αναλογία Ελληνοκυπρίων-Τουρκοκυπρίων.

07.03.2014: ΚΛΕΙΣΤΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α. ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ - ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΤΡΟΧΙΑ Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Κλειστή σύσκεψη (στρογγυλή τράπεζα) προσωπικοτήτων σε υψηλό επίπεδο διοργάνωσε χθες το ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α. στην Αθήνα, με ''βαριά'' ατζέντα: Τις μεθοδεύσεις για κλείσιμο κυπριακού και σκοπιανού (ονομασία FYROM), την ενεργειακή διάσταση αυτών των μεθοδεύσεων και τον τουρκικό κίνδυνο για την ελληνική ασφάλεια, την τρέχουσα ελληνική προεδρία στην ΕΕ και τις όποιες εξ αυτής δυνατότητες, που δεν αξιοποιεί η Αθήνα. Η ελληνική εξωτερική πολιτική -αυτό προέκυψε ως κεντρική διαπίστωση- χαρακτηρίζεται άτολμη, αναιμική και μη ανεξάρτητη. Διατυπώθηκαν προβληματισμοί και ζωηρές ενστάσεις, κυρίως σε βάρος του ΥΠΕΞ Ευάγγελου Βενιζέλου (ιδίως για τις ακολουθούμενες πολιτικές της Αθήνας σε θέματα όπως της κρίσης στην Ουκρανία), και τονίστηκε η ανάγκη για άλλου τύπου εξωτερική πολιτική.

Πιο αναλυτικά:

Την στρογγυλή τράπεζα, που έλαβε χώρα στις 6 Μαρτίου σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών, οργάνωσε το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ & ΔΙΕΘΝΩΝ ΑΝΑΛΥΣΕΩΝ υπό τον γενικό τίτλο «Ελληνική εξωτερική πολιτική εν μέσω κρίσης: Αδυναμίες, προκλήσεις και ευκαιρίες».

ΟΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΟΙ 12 ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΤΗΣ Ε.Ε.

Πάντα αναρωτιόμουν γιατί οι εκδηλώσεις για την επέτειο της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου πρέπει να γίνονται πλέον στην Αθήνα και όχι μέσα στην Βόρειο Ηπειρο, από την στιγμή που τα ελληνοαλβανικά σύνορα είναι ανοιχτά από το 1990 και η Αλβανία είναι πλέον μια δημοκρατική χώρα που ετοιμάζεται να γίνει και μέλος της Ε.Ε.! Μη βιαστείτε να μου απαντήσετε. Η ερώτηση είναι ρητορική γιατί γνωρίζω ότι υπάρχουν εκατοντάδες απαντήσεις - δικαιολογίες, πολιτικές, διπλωματικές ή ότι άλλο θέλετε.

Της Αθηνάς Κρεμμύδα* - 17/02/2014

Υπάρχουν ωστόσο, ευτυχώς και κάποιο λίγοι «τρελοί» για την εποχή μας οι οποίοι το τολμούν και γιορτάζουν τα 100 χρόνια από την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου στην καρδία της Βορείου Ηπείρου χωρίς καμία πολιτική κάλυψη, βεβαίως, από την Βορειοηπειρωτική ηγεσία ή από την Ελλάδα, υπό στενή παρακολούθηση βέβαια των μυστικών υπηρεσιών της Αλβανίας, οι οποίες άλλοτε παρατηρούν και φακελώνουν και άλλοτε συλλαμβάνουν Βορειοηπειρώτες που πετάνε φεϊγβολάν με την Ελληνική πλευρά να μένει απαθέστατη…

Ας επιστρέψουμε όμως στην άλλη όψη του νομίσματος, στην Αθήνα και τις λαμπρές εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια του Αυτονομιακού Αγώνα των Βορειοηπειρωτών. Πλήθος κόσμου συμμετείχε τη Κυριακή στην δοξολογία και την κατάθεση στεφάνου τιμώντας την μνήμη των ηρώων που θυσιάστηκαν για την Βόρειο Ήπειρο. Δεν έλειψαν βέβαια και οι αποδοκιμασίες απέναντι σε πολιτικούς και κόμματα, σημεία των καιρών, δεδομένης της δύσκολης οικονομικής και πολιτικής περιόδου που διανύει η Ελλάδα. Έπειτα ακολούθησε σειρά ομιλιών στο Πολεμικό Μουσείο με αναφορές σε ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα που έγραψαν λαμπρές σελίδες στο Βορειοηπειρωτικό ζήτημα αλλά και στις σημερινές εξελίξεις.

Κυπριακό: Η οδυνηρή επιλογή και το τέλος της Ουτοπίας

Εδώ και σειρά ετών με συνδέουν ιδιαίτερες, προσωπικές και βαθιές σχέσεις με την Κύπρο. Οι σκέψεις, λοιπόν, που θα καταγράψω πιο κάτω βγαίνουν με ιδιαίτερη δυσκολία και προκαλώντας μου μεγάλο πόνο, αλλά -όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό- και Ελπίδα…

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα* - 11/02/2014

Υπό άλλες συνθήκες η τελευταία ανακίνηση του Κυπριακού θα μπορούσε να είναι μια θετική εξέλιξη μετά από 10 χρόνια απραξίας. Όμως, δεδομένου ότι έχει προηγηθεί η προσπάθεια ολοκλήρωσης του αντικειμενικού σκοπού των επιχειρήσεων «Αττίλας» 1 και 2 μέσω του Σχέδιου Ανάν το 2004, καθώς και η ανάληψη της διακυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον θερμότερο υποστηρικτή του, τον κ. Αναστασιάδη, οι επικείμενες διαπραγματεύσεις μας φέρνουν πιο κοντά από ποτέ στην ολοκλήρωση με το χειρότερο τρόπο μιας τραγωδίας που ξεκίνησε πριν 40 χρόνια.

Τι ακριβώς εννοούμε, όμως, όταν μιλάμε για «ολοκλήρωση της τραγωδίας»; Εν αντιθέσει με αυτό που μπορεί να έχει στο μυαλό του ο απλός πολίτης, η ολοκλήρωση της τραγωδίας ΔΕΝ είναι η διχοτόμηση! Η ολοκλήρωση της τραγωδίας είναι η τελική πραγματοποίηση του αρχικού σχεδίου της Άγκυρας, δηλαδή, η πλήρης κατάκτηση/απορρόφηση (ή οποιοδήποτε συνώνυμο επιθυμείτε), της Κύπρου από την Τουρκία. Η ενσωμάτωση και υποταγή της Κύπρου στη σφαίρα επιρροής της γείτονος.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά τους. Δύο τρόποι υπάρχουν να λυθεί το Κυπριακό: ή με τα όπλα ή με τη διπλωματία. Με τα όπλα σημαίνει η επανέναρξη των εχθροπραξιών με σκοπό να ρίξουμε τα Τουρκικά στρατεύματα κατοχής στη θάλασσα. Μη ξεχνάμε ότι η Πράσινη Γραμμή είναι γραμμή «κατάπαυσης του πυρός» και όχι σύνορα. Έχουμε, δηλαδή, μια εκεχειρία που διαρκεί 40 χρόνια. Είναι κάτι τέτοιο εφικτό; Όσο κι αν θα προτιμούσα αυτή τη λύση, δυστυχώς, ΌΧΙ δεν είναι. Το σύνολο των Ελληνικών δυνάμεων στη Μεγαλόνησο δεν επαρκούν για ένα τέτοιο εγχείρημα. Κάτι τέτοιο, άλλωστε, θα σήμαινε έναν πλήρους εύρους Ελληνοτουρκικό πόλεμο (total war κατά Clausewitz) σε όλα τα μέτωπα, Κύπρο-Αιγαίο-Έβρο, με πιθανά δύο ακόμα μέτωπα, ένα εσωτερικό -ελέω πολυπολιτισμού- και ένα κοντά στα Ελληνοαλβανικά σύνορα, όχι ανοιχτά με τις Αλβανικές Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά με κυρίως μονάδες του UCC και λοιπούς συνεργαζόμενους... Η δυνατότητα ενίσχυσης των δυνάμεων στη Κύπρο θα ήταν αδύνατη. Το κυριότερο, μάλιστα, είναι ότι δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ειδικά στο μέτωπο της Κύπρου δεν θα είχαμε τα ακριβώς αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα… Αλλά ακόμα κι αν από στρατιωτικής απόψεως ήταν εφικτή μια τέτοια απόπειρα, είναι θλιβερά προφανές ότι δεν έχουμε πολιτικές ηγεσίες ούτε στην Ελλάδα ούτε στη Κύπρο έστω και για να σκεφτούν μια τέτοια επιλογή… Επομένως, μένουμε με τις επιλογές που μπορεί να μας παράσχει η διπλωματία.

Περί Νέας Δομής Ενόπλων Δυνάμεων, Βορειοηπειρωτικού και λοιπών συναφών θεμάτων

Στα πλαίσια της συζήτησης που ξεκίνησε με αφορμή το άρθρο μου «Η Νέα Δομή Ενόπλων Δυνάμεων και η Εθνική μας λήθη», επανέρχομαι σε μια προσπάθεια να απαντήσω στο σχετικό κείμενο που δημοσίευσε ο φιλικός ιστοχώρος strategy reports και σε κάποια σχόλια που έχουν γραφτεί μέχρι την στιγμή αυτή.

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα* - 01/07/2013

Στο κείμενό μου προσπάθησα να προβάλλω μια συγκεκριμένη διάσταση στο θέμα της δομής των Ενόπλων Δυνάμεων αναφορικά με την επικρατούσα άποψη στο χώρο, ότι δηλαδή έχουν εκλείψει οι κίνδυνοι από το Βορρά. Έθεσα, λοιπόν, κάποιους πολύ συγκεκριμένους προβληματισμούς. Περιληπτικά:

- Ποιες στρατιωτικές επιλογές έχουμε για να καλύψουμε στρατιωτικά τον Ελληνισμό ΜΕΣΑ στη Βόρειο Ήπειρο;

- Ποιες είναι οι στρατηγικές μας επιλογές στην πολύ πιθανή περίπτωση που θα δημιουργηθούν δύο μέτωπα ταυτόχρονα εναντίον μας, ανατολικά και βόρεια;

- Ποιες είναι συγκεκριμένα οι αντι-αντάρτικες δυνατότητες της χώρας, ιδιαίτερα σε περίπτωση ύπαρξης δύο ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ μετώπων;

Οφείλω να ομολογήσω ότι μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση τα σχόλια που ακολούθησαν το άρθρο μου αλλά και το ίδιο το κείμενο του strategy reports. Κι αυτό για τους εξής λόγους: