Φανταστείτε τη σκηνή: Η Καγκελάριος της
Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ μπαίνει θριαμβευτικά σε ένα στάδιο ασφυκτικά γεμάτο με
χιλιάδες Γερμανούς που παραληρούν. Πίσω της μεγάλο πορτρέτο του Αδόλφου Χίτλερ
και αυτή σχεδόν δακρυσμένη δίνει το έναυσμα για τον εορτασμό της επετείου της έναρξης
της Τελικής Λύσης, του Ολοκαυτώματος των Εβραίων. «Μα ποιος θα μπορούσε να είναι τόσο άρρωστος;», θα ρωτούσε κάποιος
καλοπροαίρετος. Διαβάστε και θα δείτε...
Αυτές τις ημέρες ο Ελληνισμός θυμήθηκε και τίμησε τη Γενοκτονία των Ποντίων
αλλά και γενικότερα των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Στις 19 Μαΐου εμείς εδώ και
όπου υπάρχουν Έλληνες, θυμόμαστε το έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας που διέπραξε
η πηγή έμπνευσης του Χίτλερ, ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Εδώ. Γιατί στην Τουρκία
το σκηνικό είναι κάπως διαφορετικό...
Στις 19 Μαΐου οι Τούρκοι εορτάζουν την ημέρα της απόβασης στο Πόντο, την
«ημέρα που έδιωξαν τους εισβολείς». Για την Τουρκία είναι μέρα χαράς και
«Τιμής»! Ο Τούρκος πρόεδρος διοργάνωσε φιέστα αντάξια Χολιγουντιανών ταινιών
για να τιμήσει τον Κεμάλ, όπως άλλωστε γίνεται κάθε χρόνο τώρα εδώ και
δεκαετίες. Στο ίδιο κλίμα και το σύνολο των ΜΜΕ της γείτονος χώρας.
Αυτή είναι η Τουρκία. Η ίδια Τουρκία που κατέσφαξε επίσης και τους
Αρμένιους και τους Ασσύριους και σήμερα τους πρώην συμμάχους της Τσέτες (Κούρδους).
Η ίδια που προέβει σε εθνική εκκαθάριση στην Κωνσταντινούπολη και που εισέβαλε,
κατέχει και απειλεί να προελάσει στην Κύπρο. Η Τουρκία που κάνει το ίδιο στη
βόρειο Συρία και το βόρειο Ιράκ. Η ίδια που μας απειλεί με casus belli αν ασκήσουμε τα διεθνώς
κατοχυρωμένα δικαιώματά μας στο Αιγαίο.
Η ίδια, όμως, Τουρκία που βρίσκει συμμάχους και υποστηρικτές σε Ελλάδα και
Ευρώπη! Με όλους τους, δήθεν, «ειδικούς» που χρόνια τώρα προσπαθούν να μας
πείσουν για το πόσο καλό πράγμα είναι η Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Για
το πόσο εφικτή είναι η...Ελληνοτουρκική φιλία, αφού κάποιοι «ακραίοι» και από
τις δύο πλευρές(!) εμποδίζουν τους λαούς να ζήσουν ειρηνικά. Δημάρχους που «χ€στηκ@ν»
-κατά δική τους αυτολεξεί δήλωση- αν ο Κεμάλ «σκότωσε ή όχι» (γιατί μπορεί,
κατ’ αυτούς, και «όχι») πολλούς Έλληνες, αφού ήταν ένας μεγάλος ηγέτης...
Και την ίδια στιγμή αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι, πιστοί στο δόγμα τους «αν πηγαίνεις κόντρα στην Ελλάδα, ορθά
βαδίζεις» προσπαθούν να μας πείσουν ότι η Αλβανία πρέπει «πάση θυσία» να
μπει στην Ε.Ε., όπου το «πάση θυσία» σημαίνει βάζοντας κάτω απ’ το χαλάκι τους
Βορειοηπειρώτες και την «βελούδινη» εθνοκάθαρση που εφαρμόζουν εδώ και χρόνια
οι Αλβανοί εις βάρος τους. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που βρίζουν ως
«επικίνδυνους» όσους ασχολούνται με το Βορειοηπειρωτικό επειδή θέλουν οι
γηγενείς Έλληνες της Βορείου Ηπείρου να μείνουν με ασφάλεια στις προαιώνιες
πατρογονικές τους εστίες. Οι ίδιοι που έβριζαν τον άταφο ακόμα Κωσταντίνο Κατσίφα
ως «ακραίο», κάποιοι εκ των οποίων μάλιστα άφηναν επίτηδες συκοφαντικές «διαρροές»
μέσω του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας, ότι ήταν τάχα μπλεγμένος με
ναρκωτικά.
Και για να τους δικαιώσει η Αλβανία για την υποστήριξή τους, απαγορεύει(!) σήμερα
στον Έλληνα αγωνιστή, Φρέντυ Μπελέρη, να είναι υποψήφιος για δήμαρχος της
Χειμάρας. Όπως ακριβώς και οι...φίλοι και σύμμαχοι Τούρκοι, «δικαιώνουν» σήμερα
την εγχώρια διακομματική ενδοτική συμμορία του κατευνασμού και της υποχωρητικότητας
που τους υπερασπίζεται αμισθί(;), με τις νέες προκλήσεις τους, λεκτικές και
έμπρακτες.
Για την Ευρωπαϊκή υποστήριξη που και οι δύο αυτές χώρες απολαμβάνουν δεν
χρειάζεται να πούμε πολλά. Αν εμείς δεν τους παρουσιάσουμε τα στοιχεία, δεν
τους ενημερώσουμε και δεν τους πιέσουμε με επιχειρήματα, εναλλακτικές
προτάσεις, μέθοδο, οργάνωση, συμμαχίες και λόμπινγκ, πως περιμένουμε να
αντιληφθούν τις ανησυχίες μας και να υιοθετήσουν έστω και λίγο τις θέσεις μας;
Αλλά ποιος θα το κάνει αυτό; Τα κόμματα της εθνομηδενιστικής Αριστεράς και
του ολοκληρωτισμού της κακώς εννοούμενης παγκοσμιοποίησης; Τα κόμματα του
νεοφιλελεύθερου αρχοντοχωριάτικου ελιτίστικου φεντεραλισμού; Τα κόμματα που
πάνω από το Εθνικό συμφέρον βάζουν την...«μεγάλη Ευρωπαϊκή μας πατρίδα»; Η οποία
Ευρωπαϊκή «πατρίδα», βέβαια, κάνει αραιά και που καμιά δήλωση υποστήριξης για
ξεκάρφωμα, γιατί κατά τ’ άλλα δεν θέλει να δυσαρεστήσει τον εκάστοτε Σουλτάνο. Η
Τουρκία είναι σημαντική χώρα, αφού...
Στην Ευρώπη κάποιοι ξυπνούν. Έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν που πάει η
κατάσταση και -το κυριότερο- ποια είναι η λύση. Και η λύση είναι να ξεκινάς από
στέρεες βάσεις και καθαρές αφετηρίες. Κι αυτές είναι οι ρίζες και οι μνήμες! Η
ιστορία, τα ήθη, οι παραδόσεις, ο αξιακός κώδικας και όλα όσα ενώνουν κάθε λαό και
μας κάνουν Έλληνες στην Ελλάδα, Ιταλούς στην Ιταλία, Γάλλους στη Γαλλία.
Οι ρίζες αυτές που οφείλουμε να κουβαλάμε στις επαφές μας στην Ευρώπη. Μια
Ευρώπη που με τη σειρά της, χωρίς φόβο αλλά με πάθος, πρέπει να κοιτάξει τις
δικές της ρίζες του Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού και του Χριστιανισμού ως σημεία
αναφοράς που μας ενώνουν ως Ευρωπαίους, χωρίς να τσαλαπατούν την διαφορετική
ταυτότητα και ιδιοσυγκρασία του κάθε Έθνους.
Και οι μνήμες. Οι μνήμες των νεκρών παιδιών της Σάντας που τα σκότωσαν οι
ίδιες οι μανάδες τους για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων. Οι μνήμες των
κατοίκων της Αμμοχώστου, που κυνηγημένοι άφησαν τα πιάτα στο νεροχύτη άπλυτα
και το καλό κουστούμι στη κρεμάστρα και είναι ακόμα εκεί ασάλευτα στο χρόνο να
τους περιμένουν, σαν να μην πέρασε ένα λεπτό. Οι μνήμες από τα πτώματα των
τεσσάρων νεαρών Βορειοηπειρωτών εφήβων του Αλύκο που έσυραν το 1990 οι Αλβανοί
αστυνομικοί πίσω από αυτοκίνητα από χωρίο σε χωρίο για παραδειγματισμό.
Οι μνήμες που πρέπει να τις κάνουμε σπαθί Λόγου και Αγώνα στα σαλόνια της
Ευρώπης και παντού στο κόσμο αν θέλουμε να έχουμε όχι απλά μέλλον, αλλά έστω
και παρόν.
* Ο
Παναγιώτης Α. Καράμπελας είναι υποψήφιος Ευρωβουλευτής με τη ΝΕΑ ΔΕΞΙΑ του Φαήλου Κρανιδιώτη, και διεθνολόγος με
εξειδίκευση στην Διαχείριση Κρίσεων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου