Ήρθε η ώρα να αποκεφαλίσουμε τις παλλακίδες...

Πρέπει να είναι πολύ λίγοι οι άνθρωποι που δεν έχουν ακούσει ποτέ το όνομα του κινέζου, πολυνίκη στρατηγού Sun Tzu ή το βιβλίο του «Η Τέχνη του Πολέμου». Δεν είναι ευρύτερα γνωστός, όμως, ο θρύλος του πώς ο βασιλιάς Ho Lu πείστηκε να αναθέσει στον Sun Tzu την θέση του αρχιστρατήγου του Βασιλείου του, μια απόφαση για την οποία δεν μετάνιωσε ποτέ. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, μια σύντομη εξιστόρηση, που θα μας βοηθήσει να βγάλουμε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα για το σήμερα…

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα

Υποψήφιος στην Α' Θεσσαλονίκη με τον ΛΑ.Ο.Σ.

Μέλος Κ.Ε. ΛΑ.Ο.Σ., Πολιτικός & Στρατηγικός Αναλυτής – 01/05/2012

Ο Sun Tzu έζησε, κατά πάσα πιθανότητα μεταξύ 400 και 320 π.Χ., στα χρόνια ακόμα που η Κίνα ήταν διαιρεμένη σε πολλά βασίλεια. Πριν ακόμα αναλάβει την ηγεσία του στρατεύματος, είχε ήδη αποκτήσει φήμη ως απλός στρατηγός στην Αυλή του βασιλιά Ho Lu, για τις θεωρίες του περί πολέμου τις οποίες είχε καταγράψει σε ένα βιβλίο 13 κεφαλαίων. Ο Ho Lu, με μια περιπαικτική διάθεση, θέλησε να δοκιμάσει τις θεωρίες του στρατηγού του και τον κάλεσε για ακρόαση. Εκεί ζήτησε μια επίδειξη από τον Sun Tzu, παρουσιάζοντάς του μια πρόκληση: του παρέδωσε τις 180 παλλακίδες του, με την εντολή να τις εκπαιδεύσει μπροστά του με επιτυχία και να τις μετατρέψει σε στράτευμα.

Αποδεχόμενος την πρόκληση, ο Sun Tzu τις χώρισε σε δύο λόχους και έθεσε ως επικεφαλείς αξιωματικούς σε κάθε λόχο τις δύο αγαπημένες παλλακίδες του βασιλιά. Αφού τους έδειξε μόνος του αρκετές φορές κάποιες απλές οπλοασκήσεις έδωσε το πρώτο παράγγελμα στις αξιωματικούς για να το μεταφέρουν στους λόχους τους. Το αποτέλεσμα, όπως ήταν φυσικό, ήταν όλες οι παλλακίδες να ξεσπάσουν σε γέλια. Αφού ηρέμησαν, είπε:

«Όταν οι εντολές δεν είναι καθαρές και διακριτές, τότε αυτό είναι φταίξιμο του στρατηγού.»

Αφού έδειξε ξανά τις ασκήσεις, έδωσε πάλι το παράγγελμα με τα ίδια, όμως, αποτελέσματα. Ο Sun Tzu, είπε:

«Όταν οι εντολές δεν είναι καθαρές και διακριτές, τότε αυτό είναι φταίξιμο του στρατηγού. Όταν, όμως, οι εντολές είναι κατανοητές στους στρατιώτες και παρ’ όλα αυτά αυτοί δεν υπακούουν, τότε αυτό είναι φταίξιμο των αξιωματικών», και έδωσε εντολή οι αγαπημένες παλλακίδες του βασιλιά να αποκεφαλιστούν.

Ο βασιλιάς Ho Lu, που παρακολουθούσε τον Sun Tzu επί τω έργω, θορυβημένος από αυτό που πήγαινε να γίνει, έστειλε άμεσα αγγελιοφόρο με το εξής μήνυμα:

«Είμαι ικανοποιημένος από τις ικανότητες του στρατηγού. Αν χαθούν αυτές οι δύο παλλακίδες, το κρέας και το πιοτό μου θα χάσουν την γεύση τους. Είναι η επιθυμία Μου οι δύο παλλακίδες να μην εκτελεστούν.»

Όμως, ο Sun Tzu απάντησε μέσω του αγγελιοφόρου:

«Από την στιγμή που μου ανετέθη από τον βασιλιά η διοίκηση στρατεύματός Του, υπάρχουν ορισμένες εντολές της Μεγαλειότητός Του, που ενεργώντας υπό αυτή μου την ιδιότητα, αδυνατώ να υπακούσω», και έδωσε διαταγή να προχωρήσουν οι εκτελέσεις.

Κατόπιν, και αφού καταλάγιασε ο πανικός, έβγαλε δύο νέες επικεφαλείς αξιωματικούς. Έδειξε ξανά τις ασκήσεις και έδωσε το παράγγελμα. Αυτή τη φορά εκτελέσθηκαν άψογα. Όταν ολοκληρώθηκαν οι ασκήσεις, έστειλε αγγελιοφόρο στον βασιλιά Ho Lu με το μήνυμα:

«Οι στρατιώτες σας, Μεγαλειότατε, είναι έτοιμοι, πειθαρχημένοι και αναμένουν να τους επιθεωρήσετε».

Όμως, η απάντηση του βασιλιά ήταν, ότι δεν επιθυμούσε να επιθεωρήσει τον νέο του στρατό από παλλακίδες που είχε αποκτήσει, εμφανώς χολωμένος από την έκβαση ενός αστείου που είχε ξεκινήσει εις βάρος του Sun Tzu, αλλά τώρα είχε γυρίσει εναντίον του…

Η απάντηση του στρατηγού ήταν άμεση:

«Στον βασιλιά αρέσουν μόνο τα λόγια, αλλά δεν μπορεί να τα μετατρέψει σε πράξεις!» Η στιχομυθία αυτή έκρινε και την μοίρα του. Ο Sun Tzu στα χρόνια που ακολούθησαν, ως αρχιστράτηγος, κατατρόπωσε αήττητος τους εχθρούς του Βασιλείου του Wu και περί τα 2.500 χρόνια μετά, μελετούμε ακόμα το έργο του “Η Τέχνη του Πολέμου”…

Η αναγωγή της ιστορίας στο σήμερα

Στις ταραχώδεις ημέρες που ζούμε, κάποιες ιδέες που είναι –ή μάλλον θα έπρεπε να είναι– ξεκάθαρες, χάνονται στην οχλαγωγία και στην δικαίως θολωμένη σκέψη των περισσοτέρων από εμάς. Ποιος είναι ο εντολέας και ποιος ο εντολοδόχος; Ποιες είναι οι εξουσίες που έχουν οι κυβερνώντες και ποιες οι δικές μας, του απλού πολίτη;

Όμως, η ιστορία ως μπούσουλας μας δείχνει το δρόμο. Δεν είναι μασημένη τροφή. Θέλει σκέψη, ανάλυση και κυρίως αντιστοίχιση του τότε με το τώρα. Τι μας δείχνει η ιστορία του Sun Tzu, του βασιλιά Ho Lu και των παλλακίδων του; Ποια είναι η αναλογία στην κατάσταση που ζει η χώρα μας σήμερα;

Ο βασιλιάς στην ιστορία μας, λοιπόν, είναι το σύστημα που μας εμπαίζει έχοντας την δική του ατζέντα και τις δικές του προτεραιότητες. Κάθεται και μας κοιτάζει αφ' υψηλού, αόρατο μέσα στην χλιδή και την ηδονή που του παρέχουν οι παλλακίδες του. Τα θέλει όλα δικά του και χωρίς να είναι πρόθυμο να “θυσιάσει” τίποτα. Υποχωρεί, όμως, όταν βλέπει ισχυρή αντίσταση, αφού η υπεροψία του δεν του επιτρέπει να βλέπει τις πραγματικές ανάγκες και απαιτήσεις των απλών πολιτών. Και όταν οι τελευταίοι φτάνουν στο σημείο της αγανάκτησης, είναι συνήθως πολύ αργά για διορθωτικές κινήσεις... Το σύστημα είναι όλος εκείνος ο εξωθεσμικός συρφετός συμφερόντων που απαρτίζεται από ΜΜΕ, επιχειρηματίες, υπόκοσμο, μεσάζοντες, πράκτορες κατ' επάγγελμα ή ευκαιριακούς, συνδικαλιστές–εργατοπατέρες, ψιθυριστές, αυλοκόλακες κτλ.

Στην θέση του στρατηγού Sun Tzu είμαστε εμείς, οι απλοί πολίτες, ο λαός–στρατηγός, που σαν στόχο και αποστολή έχουμε να δούμε την Ελλάδα να ευημερεί παρά τις αντιξοότητες, τις παγίδες, τις κοροϊδίες και την εξαπάτηση του βασιλιά–συστήματος. Δεχόμαστε να παίξουμε το παιχνίδι του, υποταγμένοι στην δύναμή του, αλλά έχουμε την ευκαιρία να χτυπήσουμε εκεί που πονάει, με τον τρόπο που πονάει, στο χρόνο που πρέπει και να κάνουμε “το κρέας και το πιοτό του, να χάσουν την γεύση τους”.

Οι δύο παλλακίδες–αξιωματικοί είναι κυρίως τα δύο “μεγάλα” κόμματα που μας κυβέρνησαν τόσα χρόνια, υποτίθεται στο όνομα της εξουσίας που τους δώσαμε ως κυρίαρχος λαός–στρατηγός, αλλά επί της ουσίας, δρώντας κυριολεκτικά ως παλλακίδες του βασιλιά–συστήματος, γελώντας απέτυχαν να φέρουν εις πέρας τις διαταγές που είχαν πάρει από εμάς. Μέσα από την ανικανότητά τους ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός αδράνησε και αποσαθρώθηκε. Και οι διαταγές που είχαν ήταν ξεκάθαρες: να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να υπηρετήσουν τα συμφέροντα του πολίτη και να έχει ευημερία η χώρα. Και οι διαταγές ήταν επαρκώς διατυπωμένες και διακριτές, αν αναλογιστούμε τις ισχυρές πλειοψηφίες που είχαμε δώσει στα δύο αυτά κόμματα εξουσίας.

Σήμερα, για ακόμα μια φορά ως λαός, είμαστε στην δυσάρεστη θέση που είχε βρεθεί ο Sun Tzu πριν 2.500 χρόνια. Το σύστημα, αφού μέσα από την αλαζονική του συμπεριφορά κατασπατάλησε τους πόρους της Ελλάδας και ξόδεψε με τα κομματικά του πορνίδια τις ελπίδες και τα όνειρά μας, έρχεται πάλι σήμερα και μας ζητάει με εκβιαστικό τρόπο και διλήμματα να παίξουμε το παιχνίδι του στις εκλογές και να υπακούσουμε στις παράλογες απαιτήσεις του, χωρίς να τιμωρήσουμε για την επί τούτου ανυπακοή τα κόμματα που τόσα χρόνια λειτούργησαν εις βάρος του θεσμικού τους εντολέα ελληνικού λαού.

Επειδή, όμως, πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να κατηγορηθούμε κι εμείς ότι “μας αρέσουν μόνο τα λόγια, αλλά δεν μπορούμε να τα μετατρέψουμε σε πράξεις”, ίσως τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, να έχει έρθει η στιγμή να χτυπήσουμε εκεί που πονάνε, εκμεταλλευόμενοι την τύφλωση από την υπεροψία τους. Η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και σύντομα ως αντικαταστάτης του ΠΑΣΟΚ στο δικομματισμό ο ΣΥΡΙΖΑ, ως άλλες παλλακίδες έχουν στολιστεί ξανά και μας προσκαλούν να τις εμπιστευτούμε, απλά και μόνο για να παραδώσουν στον πραγματικό τους αφέντη, για μια ακόμα φορά, τις ελπίδες μας.

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, μήπως πρέπει επιτέλους να στείλουμε ένα μήνυμα στο βασιλιά–σύστημα; Αναρωτιέμαι: Μήπως ήρθε η ώρα να αποκεφαλίσουμε τις παλλακίδες;