Η διαλεκτική της σαλαμοποίησης

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα,
Υποψήφιος βουλευτής Α' Θες/νίκης με το ΛΑ.Ο.Σ., Μέλος της Κ.Ε. ΛΑ.Ο.Σ.- 12/04/2012

Εδώ και πολλά χρόνια ο Έλληνας πολίτης παρακολουθούσε, πότε με αμηχανία, πότε με συγκατάβαση την Αριστερά να ωρύεται και να προειδοποιεί για τον «κίνδυνο» της Ακροδεξιάς και του περίφημου, πλέον «Αυγού του Φιδιού», που ενσαρκώνονταν στο κόμμα του ΛΑ.Ο.Σ. Ο ευρύτερος Πατριωτικός χώρος και, αν θέλετε η Δεξιά, είχαν σαφώς διαχωριστεί σε κομματικό επίπεδο για την Αριστερά και την θωλοκουλτούρα, στην «δεξιά» Νέα Δημοκρατία και τον «ακροδεξιό» ΛΑ.Ο.Σ.

Τόνοι από μελάνι χύθηκαν για να μας πείσουν για του λόγου το αληθές. Πολύ φαιά ουσία καταναλώθηκε για τις «ακραίες» θέσεις του ΛΑ.Ο.Σ. και το τι θα σήμαινε η ένταξή του στην κυρίως σκηνή της πολιτικής ζωής της χώρας.

«Να φύγουν οι μετανάστες, λένε, τους ακούτε;» κραύγαζαν με έκδηλη ανησυχία. «Τι να τους κάνουμε τους πρόσφυγες; Να τους σκοτώσουμε;», αναρωτιόντουσαν προσπαθώντας να αναδείξουν το κακό που ερχόταν!… Τι κι αν προσπαθούσαν με ψυχραιμία τα μέλη και τα στελέχη του ΛΑ.Ο.Σ. να εξηγήσουν την έννοια της ποσόστωσης, που υπάρχει σε όλες τις πολιτισμένες χώρες;

«Είναι κίνδυνος για την δημοκρατία», έλεγαν οι γνωστοί αυτόκλητοι υπερασπιστές των πάντων πλην των Ελλήνων, περιφρονώντας βέβαια την δική τους σχέση με την δημοκρατία… Τι κι αν η παρουσία του ΛΑ.Ο.Σ. στη Βουλή δεν άφησε ποτέ περιθώριο να αμφισβητηθεί η πίστη του στην δημοκρατία; Οι φωνές συνέχιζαν και συνέχιζαν αυξομειούμενες…

Το πλήρωμα, όμως, του χρόνου ήρθε και οι υπερβολές, οι υπεραπλουστεύσεις, οι κακές γενικεύσεις, ήταν ώρα πια να αποκαλυφθούν. Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ιδιαιτέρως τις δημοσκοπήσεις, ειδικά όταν διενεργούνται σε προεκλογική περίοδο. Όμως, τα πρωτοπαλίκαρα του Αριστερού λόγου, μάλλον τις πιστεύουν. Και σε αυτές ήρθαν αντιμέτωπα με μια πραγματικότητα που πεισματικά αρνούνταν να δουν, πόσο δε μάλλον να γράψουν. Είδαν την πραγματική ενσάρκωση του κακού. Το πραγματικό «Αυγό του Φιδιού». Τους επίσημους εκπροσώπους του ναζισμού να έχουν ενισχυμένα ποσοστά. Είδαν ανθρώπους που, αν μη τι άλλο δεν απωθούνται από την ιδέα πιο «δραστικών» και…ακραίων λύσεων στο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης. Ανθρώπους που η αμφισβήτηση της δημοκρατίας είναι ένας εκ των πυλώνων της ιδεολογίας τους. Ξαφνικά -όσο και μοιραία- η κατηγοριοποίηση της «Επάρατου Δεξιάς», που είχαν προπαγανδίσει με τόση θέρμη όλα αυτά τα χρόνια, γινόταν επιεικώς ανεπίκαιρη. «Αν, λοιπόν, η Νέα Δημοκρατία είναι η 'δεξιά' και ο ΛΑ.Ο.Σ η 'ακροδεξιά', η Χρυσή Αυγή τι είναι;» Το ερώτημα διατυπώθηκε, επιτέλους και μέσα τους, και ήταν αμείλικτο!

Μπορώ να φανταστώ τον Νίκο Γεωργιάδη, να προσπαθεί μετά από μαραθώνιες συζητήσεις με τους συντρόφους του να διατυπώσει την νέα κατάσταση στο χαρτί, ενόψει του καινούργιου άρθρου του στην Athens Voice. Να ξύνει το κεφάλι του να παντρέψει έννοιες που δεν παντρεύονται, και να διαχωρίσει άλλες που δεν διαχωρίζονται. Να γράψει γι αυτό το καινούργιο που πιστεύει ότι έρχεται, αλλά χωρίς να παραδεχτεί με την πέννα του τις αδυναμίες των έως τώρα επιχειρημάτων της Αριστεράς. Όμως, ναι! Το βρήκε. Ήταν τόσο απλό… Η μέθοδος; Παλιά.

Η Νέα Δημοκρατία είναι η «δεξιά». Καθώς, όμως, η Χρυσή Αυγή με τις θέσεις, τις πράξεις και την ρητορική της κερδίζει δικαίως το χαρακτηρισμό της «ακροδεξιάς», ο ΛΑ.Ο.Σ που είναι στο…ενδιάμεσο πρέπει να είναι, η «Υπερδεξιά»! Πιστός στο πνεύμα και την ρίζα της Αριστερής ιδεολογίας, την διαίρεση και όχι τον πολλαπλασιασμό, την αύξηση των «μερίδων» για τους πολίτες όχι από την αύξηση της πίττας, αλλά από τον κατακερματισμό της σε μικρότερα κομμάτια, η λύση είχε βρεθεί και είναι δοκιμασμένη: η σαλαμοποίηση!

Με την χαρακτηριστική ελαφρότητα που χαρακτηρίζει τον χώρο της Αριστερής ψευτοδιανόησης, των ταμπελών, της ισοπέδωσης, της συλλογικής ευθύνης, των όμορφων και εύπεπτων τσιτάτων, εισήχθη στον εν Ελλάδι πολιτικό λόγο ένας καινούργιος όρος. Η «Υπερδεξιά»…

Στο άρθρο του στην Athens Voice της 5ης Απριλίου, ο γνωστός και μη εξαιρετέος κ. Νίκος Γεωργιάδης, πέρασε πολύ έμμεσα το μήνυμα: Δεν ήταν λάθος ή συκοφαντική η έως τώρα κατηγοριοποίηση του Πατριωτικού/Δεξιού χώρου από την Αριστερά. Στις νέες πολιτικές συνθήκες που ενδέχεται να διαμορφωθούν, προσαρμοζόμαστε όπως πάντα. Απλά, κόβουμε το σαλάμι, και συνεχίζουμε…

http://www.e-grammes.gr/article.php?id=5356