Απίστευτη δήλωση στελέχους της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ

Η βία, τα δελτία τύπου και ο σοσιαλισμός

Του Δημοσθένη ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ – ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ* ημερομηνία δημοσίευσης στην Αυγή 21/06/2008

Με αφορμή τις πυρόπληκτες κάλπες, την πολιτικά πρωτόγονη επίθεση στον Α. Μάνθο και την επικοινωνιακή διαχείριση-πολιτική αξιοποίηση αυτών και παρόμοιων γεγονότων, το "Kόμμα των Κουκουλοφόρων" (που, ως τέτοιο, σκαρφάλωσε από το 5 στο 15-και-κάτι τοις εκατό) δεν συζήτησε όσο χρειαζόταν περί βίας και αριστερής πολιτικής πρακτικής. Όταν πάλι αποπειράθηκε να το κάνει, τα έκανε χειρότερα -όπως επισημαίνει ο Γιώργος Κυρίτσης στο φύλλο της Κυριακής (15.6.2008)-, λες και ξεκινούσαμε από το μηδέν· αμήχανα, με μια μάλλον διαισθητική προσέγγιση των πραγμάτων, αφόρητο καθωσπρεπισμό και, κυρίως, αποϊδεολογικοποιημένα.

Τα τελευταία χρόνια, είτε καίγεται το βιβλιοπωλείο του Γεωργιάδη στη Σόλωνος, είτε πέφτουν μολότοφ σε αστυνομικά τμήματα, είτε σπάνε τράπεζες σε μια πορεία, οι αντίπαλοί μας θεωρούν αυτονόητη υποχρέωσή μας να δηλώσουμε ότι καταδικάζουμε "τη Βία". Τα γεγονότα, βέβαια -το γνωρίζουν οι δημόσιοι κατήγοροί μας-, δεν μπορούν να ξεγίνουν με μια δήλωση. Τότε γιατί τόσο άγχος να μας "αποπροσανατολίσουν", που θα’ λεγε και το ΚΚΕ; Για να αποκατασταθούν πολιτικά οι "πληγέντες" (πρόσωπα ή θεσμοί) και να εδραιωθεί, στο πεδίο της ιδεολογίας, η άποψη πως μέσα στην κοινωνία ουδείς άλλος δικαιούται να ασκεί βία, παρά μόνο το κράτος που, σύμφωνα με το διάσημο ορισμό του Βέμπερ, κατέχει -από πού και για πόσο άραγε;- το μονοπώλιο της νόμιμης φυσικής βίας.

Τα παραπάνω δεν φαίνονται πρωτότυπα (γιατί όντως δεν είναι), έχουν ωστόσο συνέπειες και θα έπρεπε να δεσμεύουν σε συγκεκριμένες πολιτικές στάσεις. Στο βαθμό που αυτό δε συμβαίνει, θα πρέπει να κουβεντιάσουμε και πάλι για τα αυτονόητα:

Πρώτον, ότι δεν είναι δουλειά δική μας ο σχολιασμός "επεισοδίων", αλλά ενός συγκεκριμένου είδους "δημοσιογραφίας", που δεν είναι και καθόλου του γούστου μας. Δεύτερον, ότι η εξίσωση της κινηματικής με τη συμβολική και φυσική κρατική βία είναι ανεπίτρεπτη για την Αριστερά: ακόμα κι όταν η πρώτη είναι τυφλά "αντικρατική", αυτοκαταστροφική και αναντίστοιχη με αυτό που δηλώνει πως υπερασπίζεται, έχει άλλη πολιτική προέλευση και στόχευση, συνεπώς άλλο αξιακό περιεχόμενο.

Τρίτον, ότι είναι άλλο πράγμα να περιφρουρούμε τις επιλογές μας σε κάθε εκδήλωση όπου συμμετέχουμε και άλλο η αγωνία και η (δήθεν) υποχρέωσή μας να εξηγήσουμε πειστικά στα ΜΜΕ γιατί τα πράγματα "ξέφυγαν", γιατί δε δείραμε αυτόν που πέταξε πέτρα στα ΜΑΤ ή γιατί δεν αποδεχτήκαμε αδιαμαρτύρητα τον αποκλεισμό μας από την Αστυνομία, τα καρκινογόνα χημικά και το ξύλο. Τέταρτον, ότι δεν είμαστε πολιτικά ηγεμονικοί όταν ψάχνουμε την καλύτερη απάντηση για τα πιεστικά ερωτήματα των άλλων, αλλά όταν υποχρεώνουμε τους άλλους να απαντήσουν στα δικά μας ερωτήματα. Εφ' όσον κανείς δεν μπορεί να τα κάνει όλα ταυτόχρονα και το ίδιο καλά, πρέπει πρώτα να πείσουμε το διπλανό μας για την ανάγκη να ανατραπεί ο νόμος-πλαίσιο, η ιδιωτικοποίηση, κ.ο.κ., κι ύστερα να δούμε τι θα πούμε στα Μ.Μ.Ε. αν μας παρουσιάσουν ως ημιάγριους. Έτσι, το κίνημα του 2006-7 πήρε εγκαίρως απόφαση ότι δεν μπορεί να επηρεάσει αυτούς που στήνουν ένα δελτίο ειδήσεων και επέλεξε να ρίξει αλλού το βάρος. Μάλλον καλά τα κατάφερε.

Θα πρέπει να κουβεντιάσουμε και για κάτι ακόμα: ότι δε θεωρούμε καθόλου αυτονόητη και αιώνια τη "νομιμότητα" γενικώς, ούτε πιστεύουμε πως "η ελευθερία μας τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία των άλλων", ιδίως σε εποχές που τα κράτη διεκδικούν και επιβεβαιώνουν το "δικαίωμά" τους στην ελεύθερη καταστολή, χωρίς η αντιπροσωπευτική δημοκρατία να τα περιορίζει ιδιαιτέρως. Αντίθετα, γνωρίζοντας ότι "ο δημοκρατικός δρόμος προς τον σοσιαλισμό δε θα είναι ένα απλό ειρηνικό πέρασμα", καταλαβαίνουμε ότι για τη στοιχειώδη κοινωνική αυτοάμυνα απαιτούνται συγκεκριμένα "ποσά" βίας, υποστηρίξιμα τουλάχιστον στα τμήματα της κοινωνίας που μας ενδιαφέρουν προνομιακά· "ποσά" που αντιστοιχούν στην υπόθεση που υπερασπιζόμαστε και που λειτουργούν απελευθερωτικά για τους κυριαρχούμενους, αναδεικνύοντάς μας ταυτόχρονα ως παραδειγματική και ηθική δύναμη. Τέτοια δύναμη, βεβαίως, δεν πρόκειται να γίνουμε ποτέ αν οι πολιτικές μας παρεμβάσεις εξαντλούνται σε δελτία τύπου αγχωμένα μέσα στη νομιμοφροσύνη τους.

Αναδημοσίευση από avgi.gr

* Ο Δημοσθένης Παπαδάτος – Αναγνωστόπουλος είναι μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας του Συνασπισμού, συντάκτης της Εποχής, της Αυγής, της Ενέδρας και άλλων αριστερών εντύπων.

http://www.avgi.gr/NavigateActiongo.action?articleID=400976

Την επόμενη μέρα έγινε επίθεση στο βιβλιοπωλείο "Νέα Θέσις" του Γιάννη Σχοινά....

"Αρνούμαι να ακούσω ό,τι μας πλασάρουν"

ΟΙ "ΜΠΑΤΣΟΙ"

Όταν πρόκειται για εθνικούς, κοινωνικούς ή ιδεολογικούς αγώνες, το μίσος είναι αναπόφευκτο, γεννιέται αυθόρμητα. Θα πρέπει όμως τουλάχιστον να κατευθύνεται προς τη σωστή κατεύθυνση.

Σήμερα παρατηρώ ότι το μίσος των μαθητών ακολουθεί ένα μονόδρομο με στόχο τους αστυνομικούς, γεγονός που κατά τη γνώμη μου τους αποπροσανατολίζει στην αναζήτηση των αληθινών συνθηκών που τους οδήγησαν στη σημερινή θέση τους μέσα στο σχολείο και μέσα στην κοινωνία. Ενώ θα πρέπει να βρουν τα αληθινά αίτια και να αποκαλύψουν τους αληθινούς ενόχους και τους πραγματικούς λόγους για όσα γίνονται γύρω τους και γενικώτερα γύρω μας, στη χώρα μας και στην οικουμένη. Έτσι μοιάζει σαν κάποιοι να τους έβαλαν παρωπίδες, ώστε η οργή τους να διοχευτευθεί σε μια ομάδα συνανθρώπων μας, τους αστυνομικούς, που όταν δεν λειτουργούν σωστά, είναι απλά πιόνια του Συστήματος, που ΑΥΤΟ είναι υπόλογο για όλα, δηλαδή για την Παιδεία αλλά και για κάθε τι που αφορά τη λειτουργία της κοινωνίας, του κράτους και των υπηρεσιών του.

Και αναφέρω εδώ το παράδειγμα της γενιάς του 1-1-4 που όσον αφορά την Παιδεία έθεσε ως στόχο το 15% του Κρατικού Προϋπολογισμού. Είδαν δηλαδή οι νέοι της εποχής εκείνης την βασική αιτία για τα χάλια της Παιδείας μας, δηλαδή το οικονομικό.

Από κει και πέρα παρ’ ό,τι τότε η ελληνική αστυνομία είχε μια καθαρά φασιστική νοοτροπία και οι εκδηλώσεις βίας σε σύγκριση με το σήμερα ήταν εκατό φορές πιο πολλές και σοβαρές από πλευράς μαζικότητας και βιαιότητας (τα νοσοκομεία ήταν γεμάτα από νέους τραυματισμένους από την αστυνομική βία της εποχής), οι πρωτοπόροι νέοι εκείνης της εποχής, βασικά φοιτητές, μπορούσαν να δουν ελεύθερα, σφαιρικά και σε βάθος. Έτσι με το 1-1-4 έθεταν ως πρώτο καθήκον τους την υπεράσπιση του Συντάγματος, δηλαδή της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων. Χτυπούσαν στην καρδιά της την αντιδραστική εξουσία (θρόνο, αστυνομοκρατία, Αμερικανοκρατία). Πάλευαν για την Κύπρο και αγωνίζονταν μαζικά για την Ειρήνη. Είχαν δηλαδή μπροστά τους ανοιχτούς ορίζοντες για ό,τι πραγματικά συνέβαινε στην χώρα τους αλλά και πέρα από τη χώρα τους. Ήταν άτομα ολοκληρωμένα και ελεύθερα, αν και τότε υπήρχαν όπως και σήμερα πονηρά «κέντρα» που προσπαθούσαν να περιορίσουν την οργή τους και να την διοχετεύσουν μόνο σε ένα λούκι, για τις δικές τους επιδιώξεις. Με μια λέξη να τους αποπροσανατολίσουν, όπως γίνεται τώρα.

Και για να πάω και πιο πέρα, εμείς οι νέοι της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου, όπου οι χωροφύλακες και η αστυνομία ήταν απέναντί μας με όπλα που ξερνούσαν ομαδικό θάνατο, είχαμε την ψυχική και πνευματική δύναμη να βλέπουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτοί που σήμερα αποκαλούνται περιφρονητικά «μπάτσοι» ήταν παιδιά σαν κι εμάς παρασυρμένα από την θύελλα των γεγονότων να κάνουν πράξεις που δεν ήθελαν. Δεν γενικεύαμε. Αντίθετα μπορούσαμε ακόμα και μέσα στις πιο κρίσιμες για μας συνθήκες να δούμε ότι δεν είναι το ίδιο όλοι και ότι ο πραγματικός ένοχος ήταν η Εξουσία, που είχε κατορθώσει να μας τυλίξει στα δίχτυα της, που έσταζαν αίμα και μίσος αδελφού προς αδελφό. Και πολλοί είχαν τότε ακόμα τη δύναμη να φωνάζουν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα πριν σκοτωθούν «Αδέρφια, πεθαίνουμε και για τη δική σας ευτυχία».

Αναγκάστηκα να γράψω αυτό το σημείωμα με αφορμή κάποια εκπομπή με αγόρια και κορίτσια 15-16 ετών, που μιλούσαν στο ίδιο ακριβώς μοτίβο, λες και κάποια αόρατη δύναμη να είχε κατευθύνει την οργή, το μίσος και την σκέψη τους μόνο προς ένα στόχο. Και μάλιστα σε μια εποχή πολύπλοκη, όπου ο κόσμος έχει μικρύνει και το έξω μπερδεύεται με το μέσα και γίνονται όλα ένα κουβάρι. Πώς θα φτάσουμε έτσι στην ΑΙΤΙΑ του Κακού; Και πώς, αν δεν γνωρίζουμε τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, θα μπορέσουμε να βρούμε τις λύσεις που πρέπει;

Και για να γυρίσω στα τελευταία γεγονότα, ο βίαιος θάνατος ενός παιδιού αποτελεί μια μεγάλη τραγωδία. Πρώτα για τη μάνα του, τον πατέρα του, τα αδέλφια του αλλά και για όλους τους νέους και τις νέες, για όλους εμάς, για όλη την κοινωνία. Ο θύτης είναι ένας αστυνομικός. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι σημερινοί αστυνομικοί είναι θύτες. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν είναι αληθινό αλλά είναι και άδικο. Και μιλάει κάποιος που γνωρίζει πολύ καλά τι θα πει αστυνομία.

Γι’ αυτό θα πρέπει να αποφεύγουμε τις γενικεύσεις, γιατί έτσι οδηγούμε τους νέους σε λάθος δρόμο. Τους κρύβουμε το δάσος της πραγματικότητας με το δέντρο μιας εικονικής πραγματικότητας.

Θα ήθελα να μπορούσα να απευθυνθώ στους σημερινούς νέους και να τους πω: Κλείστε τα αυτιά σας στις γλοιώδεις κολακείες όσων προσπαθούν ουσιαστικά να εκτονώσουν την οργή και την ενέργειά σας σε ψεύτικους στόχους απομακρύνοντάς σας από τους πραγματικούς. «Αυτούς» εξυπηρετεί να τρώμε τις σάρκες μας στρεφόμενοι ο ένας κατά του άλλου. Ο στόχος όμως δεν είναι βέβαια αυτός που έχει το μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας και βγάζει από αυτό το ψωμί του, τα φάρμακά του, τη μόρφωση του παιδιού του, όπως οι δικοί σας γονείς. Στα Ιουλιανά, μια από τις πιο ταραγμένες εποχές της ιστορίας μας, η νεολαία κατέβαινε κατά δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους και ποτέ δεν είχαμε την παραμικρή καταστροφή, αν και θρηνούσαμε δύο νεκρούς, τον Λαμπράκη και τον Πέτρουλα, που σκοτώθηκαν αγωνιζόμενοι για ένα καλύτερο αύριο. Περιφρουρούσαμε τον αγώνα μας και γ’ αυτό ποτέ δεν έγινε τίποτα, δεν αφήσαμε εμείς να γίνει τίποτα που να τον αμαυρώνει.
Και συγχρόνως η γενιά αυτή δημιουργούσε. Ίσως ποτέ άλλοτε στη νεότερη ιστορία μας δεν είχαμε τόσα έργα σε όλους τους τομείς, ποίηση, λογοτεχνία, μουσική, σε όλες τις τέχνες, που έγιναν όπλο του αγώνα της νεολαίας, από ανθρώπους νέους που αγωνιζόταν και δημιουργούσαν.

ΒΓΑΛΤΕ ΤΙΣ ΚΟΥΚΟΥΛΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΥΣ. Μην τους επιτρέπετε να στιγματίζουν τον αγώνα σας. Τι θα πει «κουκούλα»; Ο πραγματικός αγωνιστής και επαναστάτης ούτε ντρέπεται ούτε φοβάται να δείξει το πρόσωπό του. Μην αφήνετε να σπιλώνουν τη μνήμη του Αλέξανδρου συνδέοντας το πρόσωπό του και το όνομά του με εικόνες φρίκης. Είναι σαν να τον σκοτώνουν για άλλη μια φορά.

ΑΝΟΙΞΤΕ ΔΡΟΜΟΥΣ. Αντισταθείτε στα εύκολα που τόσο ύπουλα βάζουν μπροστά σας προσπαθώντας να σας ξεγελάσουν ότι είναι δήθεν δικές σας επιλογές. Πάρτε τη ζωή στα χέρια σας και προχωρήστε μπροστά.

ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ!

Αθήνα, 17.12.2008

Μίκης Θεοδωράκης

Αναδημοσίευση από mousikorama.gr

http://mousikorama.gr/theodorakis_2009.html

Μια ανάλυση μέσα από τα μάτια ενός ξένου...

Η Ελληνική "Νύχτα των Κρυστάλλων"

Του Brady Kiesling*

Στις 6 Δεκεμβρίου, ένας Έλληνας αστυνομικός παραβίασε τους σαφείς διατυπωμένους κανόνες εμπλοκής της υπηρεσίας του και χρησιμοποίησε παρανόμως το όπλο του. Ηταν τόσο άτυχος, ώστε να σκοτώσει ένα μικρό παιδί. Οι καταστροφές που ακολούθησαν δεν είχαν όμως καμιά σχέση με την τύχη. Δεκάδες Έλληνες δημοσιογράφοι έσπευσαν να βάψουν τα χέρια τους με το αίμα του Αλέξη. Χωρίς να περιμένουν την αυτοψία, τα αποτελέσματα της βαλλιστικής εξέτασης ή το πόρισμα των ανακριτικών αρχών, αποφάνθηκαν ότι η αστυνομία «δολοφόνησε εν ψυχρώ το νεαρό». Προσέθεσαν δε ότι ο θάνατος του Αλέξη ακολουθεί τη λογική παρόμοιων περιπτώσεων στο παρελθόν και ενισχύει τον ισχυρισμό ότι η ελληνική αστυνομία είναι εκτός ελέγχου. Η δέουσα αντίδραση της κοινωνίας απεικονίστηκε από τον ταλαντούχο σκιτσογράφο της «Καθημερινής», Ηλία Μακρή, ο οποίος στις 9 Δεκεμβρίου ζωγράφισε μια πένα να διαπερνά τρεις αστυνομικούς με την επισήμανση «συγγνώμη, εξοστρακίστηκε».

Καθώς περπατούσα στη Φιλελλήνων και έβλεπα τους εμπόρους να μαζεύουν τις σπασμένες βιτρίνες των καταστημάτων τους, μου ήλθε στο μυαλό η «Kristallnacht», η «Νύχτα των Κρυστάλλων». Ας μην λησμονούμε άλλωστε ότι οι βανδαλισμοί των καταστημάτων των Εβραίων από τους Ναζί, το 1938, ξεκίνησαν από τη δολοφονία ενός Γερμανού διπλωμάτη στο Παρίσι από έναν Εβραίο θερμοκέφαλο. Το ιδεολόγημα της συλλογικής ενοχής, το οποίο έχει εγκαταλειφθεί εδώ και χρόνια από κάθε πολιτισμένο λαό, ζει και βασιλεύει στον κόσμο της ελληνικής δημοσιογραφίας. Οι αστυνομικοί είναι φονιάδες. Γιʼ αυτό πρέπει να τους λούσουμε με βενζίνη και φωτιά. Για να τους φέρουμε σε απόσταση βολής, δεν πρέπει να διστάσουμε να σπάσουμε καταστήματα ή να προβούμε σε εμπρησμούς.

Αναμφίβολα, οι Έλληνες δημοσιογράφοι θα προσβληθούν από την εν λόγω σύγκριση. Άλλωστε, το πογκρόμ των τελευταίων ημερών δεν στράφηκε εναντίον Εβραίων ή Αθίγγανων, αλλά εναντίον των τρισκατάρατων αστυνομικών. Για να μην τους προκαλέσω περισσότερο λοιπόν, τους καλώ να διαβάσουν την προκήρυξη της 17 Νοέμβρη μετά το θάνατο του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά από τον αστυνομικό Μελίστα. Η γλώσσα που χρησιμοποιούν σήμερα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης ελάχιστα διαφέρει από εκείνη που χρησιμοποιούσε τότε η τρομοκρατική οργάνωση. Η διαφορά βεβαίως είναι ότι οι Έλληνες δημοσιογράφοι δεν χρειάζεται να παγιδεύσουν το αμάξι ενός αστυνομικού με εκρηκτικά, για να κατακτήσουν το δικαίωμα να παροτρύνουν άλλους να το κάνουν.

Η Νύχτα των Κρυστάλλων, ήταν ένας εκτραχηλισμός που απλώς περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να ξεσπάσει. Το ίδιο συνέβη και στη σημερινή Αθήνα. Όταν όσοι έχουν κύρος στην ελληνική κοινωνία - δάσκαλοι, πολιτικοί και δημοσιογράφοι - καθιστούν σαφές στους νέους ότι η καταστροφική τους μανία αποτελεί ένδειξη πολιτικής αρετής και δεν θα τύχει οιασδήποτε τιμωρίας, μία μικρή μεν, ικανή δε, ομάδα εξ αυτών θα εκμεταλλευθεί την ελευθερία κινήσεων που της παρέχεται. Για όσους δεν ζουν μόνιμα στην Ελλάδα, η άποψη ότι η Ελληνική Αστυνομία αποτελείται από αυταρχικούς φονιάδες φαντάζει τουλάχιστον βλακώδης. Έκπληκτοι οι τουρίστες παρακολουθούν τους Έλληνες οδηγούς να παραβιάζουν κάθε κανόνα οδικής κυκλοφορίας και ασφάλειας και να παραμένουν ατιμώρητοι. Σε άλλες χώρες, θεωρείται κοινός τόπος ότι ο σεβασμός στους νόμους σώζει πολύ περισσότερες ζωές από όσες καταστρέφει. Στην Ελλάδα όμως, τα ελληνικά σχολεία θρηνούν εκατοντάδες συμμαθητές του Αλέξη κάθε χρόνο, λόγω της ανοχής της κοινωνίας στη δολοφονική συμπεριφορά των οδηγών, στη διαφθορά των επιθεωρητών εργασίας και στην απόρριψη των τοξικών αποβλήτων των εργοστασίων στα ποτάμια.

Ο ανεπαρκής εξοπλισμός και εκπαίδευση και το πεσμένο ηθικό της ελληνικής αστυνομίας είναι συμπτώματα και όχι αιτίες της κατάρρευσης του κράτους δικαίου. Κάθε μήνα, το ελληνικό κοινοβούλιο ψηφίζει και έναν καινούργιο κακογραμμένο νόμο για να κατευνάσει την οργή της κοινής γνώμης για κάποια περίπτωση κατάχρησης εξουσίας. Οι Έλληνες, από την πλευρά τους, χειροκροτούν την ψήφιση αυτών των νόμων, αλλά αντιτίθενται στην εφαρμογή τους. Το ίδιο και οι πολιτικοί. Οι ανεφάρμοστοι νόμοι και οι εξευτελιστικοί μισθοί εγγυώνται την άνθηση της διαφθοράς στην ελληνική αστυνομία. Η διαφθορά οδηγεί μαθηματικά στην καταρράκωση του κύρους της. Η έλλειψη κύρους και σεβασμού για τα σώματα ασφαλείας αποτελούν μία πολύ βολική λογική εξήγηση για την ανομία σε όλα τα επίπεδα της ελληνικής κοινωνίας.

Πράγματι, υπάρχουν θερμόαιμοι στους κόλπους της αστυνομίας, οι οποίοι ενίοτε υιοθετούν βίαιες συμπεριφορές απέναντι σε όσους μετανάστες πέφτουν στα χέρια τους. Αλλά οι νταήδες αυτοί είναι ταυτόχρονα και δειλοί, ενώ η δημογραφική ομάδα των ανυπεράσπιστων τους οποίους μπορούν να βασανίσουν ατιμώρητα είναι μικρή και συρρικνώνεται συνεχώς. Οι αστυνομικοί που παραβιάζουν τον όρκο τους διακινδυνεύουν την ίδια βραδυκίνητη και επιφυλακτική απονομή δικαιοσύνης που περιμένει κάθε Έλληνα που παρανομεί.

Ο σεβασμός του κράτους δικαίου απαιτεί ο θάνατος του Αλέξη να τύχει παραδειγματικής και ταχείας τιμωρίας. Οι δικαστές και οι ένορκοι, έχοντας κατά νου όλα τα στοιχεία της υπόθεσης, οφείλουν να ζυγίσουν από τη μία πλευρά το δικαίωμα της αυτοάμυνας κάθε ανθρώπινου όντος -συμπεριλαμβανομένων και των αστυνομικών- και από την άλλη την υποχρέωση των οργάνων της πολιτείας να προστατεύουν την ανθρώπινη ζωή ακόμη και με κίνδυνο της δικής τους. Η ελληνική κοινωνία θα γίνει υγιέστερη μόνο αν τιμωρηθεί το ίδιο το έγκλημα και όχι αυτό που τα ΜΜΕ αντιλαμβάνονται ως έγκλημα.

Κάθε Νύχτα των Κρυστάλλων αποτελεί πλήγμα για τον αυτοσεβασμό ενός έθνους. Αφού διασκεδάσαμε ολόκληρο τον κόσμο με την ανικανότητα της ελληνικής αστυνομίας να υπερασπίσει την Αθήνα ενάντια σε μερικές εκατοντάδες ταραξίες, τώρα μερικοί υπεύθυνοι δημοσιογράφοι αλλάζουν γραμμή προκειμένου να συντονιστούν με τον προβληματισμό της κοινής γνώμης. Ίσως τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας να εντάσσονται σε μία ευρύτερη διαδικασία ωρίμασης. Οι δημοσιογράφοι είναι τα χαϊδεμένα παιδιά της ελληνικής κοινωνίας. Ας τους αφήσουμε να δικαιολογήσουν τις ναρκισσιστικές επαναστατικές τους ασκήσεις, παίζοντας το ρόλο της νομιμοποιημένης εκδοχής της 17 Νοέμβρη, αντί να υπερασπιστούν με σθένος, ως οφείλουν, το κράτος δικαίου σε μία στιγμή που το κράτος αποτυγχάνει, όπως τώρα, να προστατεύσει τους πολίτες του.

* O κ. Brady Kiesling είναι πρώην διπλωμάτης των ΗΠΑ. Παραιτήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ κι έκτοτε ζει μόνιμα στη χώρα μας.

Αναδημοσίευση από mathaios2001.blogspot.com

http://mathaios2001.blogspot.com/2008/12/blog-post_16.html

Μια κραυγή που δεν θέλουν να ακούσεις...

Η φιμωμένη άλλη άποψη των γεγονότων!

Επιστολή αστυνομικού με αφορμή τα τελευταία γεγονότα:

" Με αφορμή την δολοφονία του Αλέξανδρου από ''συνάδελφο'' μου είδα τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. όπως επίσης και μερίδα πολιτών αλλά δυστυχώς και κ(υ)νοβουλευτικής ομάδας να επιτίθενται φραστικά αλλά και σωματικά σε όλους τους αστυνομικούς, χύνοντας όλο το δηλητήριο τους.

Οι πράξεις τους είναι φανερό ότι είναι απόρροια πολιτικαντισμού, κομπλεξισμού και άκρατου ρεβανσισμού. Για εξήγησε μου όμως αγαπητέ συμπολίτη γιατί να δέχομαι προπηλακισμούς αλλά και αχαρακτήριστες ύβρεις για εμένα και την οικογένεια μου για τις πράξεις ενός δολοφόνου. Μήπως για τους αστυνομικούς υπάρχει συλλογική ευθύνη;;;

Υπηρετώ στην ΕΛ.ΑΣ. 4 χρόνια σε μάχιμη υπηρεσία εάν και μου δόθηκε η ευκαιρία πάρα πολλές φορές για βυσματική θέση με σαφώς καλύτερη αμοιβή, βλέπετε ήθελα, ο μαλάκας, να προσφέρω κάτι σε αυτόν τον τόπο και να μην γίνω ο κλασσικός καρεκλοκένταυρος δημόσιος υπάλληλος που τα ξύνει όλη μέρα. Αυτό βέβαια άλλαξε την τελευταία εβδομάδα ύστερα από την άδικη επίθεση που δέχομαι εγώ και οι συνάδελφοι μου. Έγινα και εγώ "μπάτσος"!

ΜΗΝ περιμένετε να έρθω αμέσως όταν θα με χρειαστείτε, ΜΗΝ περιμένετε πλέον να σώσω την ζωή και την περιουσία σας, ΜΗΝ περιμένετε να σώσω την κόρη σας από τον βιαστή, ΟΥΤΕ να συλλάβω τον έμπορο που πουλάει ναρκωτικά στον υιό σας. Μπάτσο με λέγατε, Μπάτσος έγινα.

Ακόμα και για εσένα που μπορεί να μην με έβριζες, ούτε με λοιδορούσες, αλλά δεν έκανες τίποτα όταν δεχόμουν αυτήν την άδικη επίθεση. Διότι κάθε φορά που έκραζαν τα Μ.Μ.Ε. δεν πήρες τηλέφωνο στον τηλεοπτικό σταθμό να διαμαρτυρηθείς, όταν τραυματίστηκα για να πιάσω τον έμπορο και συγκάλυπτε η κυβέρνηση δεν βγήκες στους δρόμους, όταν...καιγόμουν από βόμβες παρακρατικών 'αριστερό'φασιστών έκανες σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Δεν απαίτησα ούτε περισσότερα χρήματα ούτε ‘ευχαριστώ’ για να κάνω την δουλειά μου, τον σεβασμό σου μόνο ζήτησα.

Και να ’μαι ένας ακόμα μπάτσος. Μπορείς πλέον να ΜΗΝ κοιμάσαι ήσυχος διότι εγώ και οι συνάδελφοι μου γίναμε όλοι μπάτσοι. Όπως ακριβώς ήθελες. Απέκτησες την αστυνομία που σου αξίζει όπως ακριβώς έχεις και τους πολιτικούς που σου αξίζουν.

Καλό βράδυ, λοιπόν.

Πρώην αστυνομικός - νυν μπάτσος. "

Ακόμα ένας άνθρωπος που τον αλλάξαμε! Ακόμα ένας άνθρωπος που ήθελε να είναι σωστός και όχι σαν τους άλλους, και τον κάψαμε – και κυριολεκτικά και μεταφορικά! Ακόμα ένας άνθρωπος που η «ελεύθερη» και «δημοκρατική» μας κοινωνία με τα κατά τ’ άλλα υπερ-ευαίσθητα με τα «ανθρώπινα δικαιώματα» Μ.Μ.Ε. κατάφεραν να φθείρουν και να αλλοτριώσουν!

Συγχαρητήριά μας!...

Τα σκεφτόμαστε αλλά...δεν τα λέμε!

Αστυνομία και ψυχολογία

SportDay / Πανούτσος Αντώνης, 12/12/2008

Έχω βρει το νεότερο θύμα της αστυνομικής βίας. Αυτόπτες μάρτυρες είδαν μπάτσο να δέρνει έγκυο, που από την κοιλία της ακουγόταν το «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι». Τώρα μπορώ να αναρωτηθώ κάποια πράγματα; Όπως για παράδειγμα...

Ανάμεσα στη μελούρα και τη σαχλαμάρα, τα σαββοπουλικά «τα παιδιά τα ξέρουν όλα», τις αναπολήσεις των αγώνων με τη Σωτηροπούλου και τον Πέτρουλα, την ανάδειξη του Ιγκόρ και του Αχμέτ σε αγωνιστές του '21 και τον λυσσασμένο αγώνα του Διονύση Ελευθεράτου για την ανατροπή της κυβέρνησης Ράλλη, μπορεί κάποιος που κατάλαβε τα νοήματα από τις διαδηλώσεις να τα μοιραστεί με τους υπόλοιπους που είναι στούρνοι; Για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι εύκολο. Έπαιξε στον εναλλακτικό χώρο, που παραδοσιακά είναι δικός του. Για τους αντιεξουσιαστές επίσης το μήνυμα είναι εύκολο. Πόλεμος κατά της εξουσίας. Για τους ήρωες του '08 επίσης εύκολο. Σαρανταδυάρα Bravia δωρεάν. Στους μαθητές το μόνο μήνυμα που διακρίνω είναι η διάθεση να διασκεδάσουν ο μικρός Αλέξανδρος από τη Φιλοθέη και η μικρή Νεφέλη από την Κηφισιά ζώντας αυτά που τους λένε οι αρχιτέκτονες γονείς τους ότι έκαναν όταν ήταν και αυτοί μαθητές. Αν η επαναστατική αλλαγή έρθει από το γυμνασιακό κίνημα, ομολογώ ότι είμαι πολύ μεγάλος για να μετάσχω και υπόσχομαι ότι δεν θα προσπαθήσω να το σταματήσω.

Τώρα για την Αστυνομία. Δημοκρατική κοινωνία είμαστε, εκπροσώπους ψηφίζουμε και έχουμε τη δυνατότητα να λέμε τι θέλουμε να κάνουμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν λέει ότι θέλει να καταργήσει τα ΜΑΤ. Υποθέτω για να μη χτυπάνε κόσμο στις διαδηλώσεις. Αλλά η δολοφονία του Αλέξη δεν θα είχε αποφευχθεί αφού έγινε από ειδικό φρουρό. Αριστερότερα υπάρχει η άποψη να αφοπλιστεί η αστυνομία. Σε αυτό το σημείο αναφέρεται και η Βρετανία. Από το 1966 όμως και τη Μεγάλη Ληστεία του Τρένου οι περισσότεροι Άγγλοι αστυνομικοί είναι οπλισμένοι. Και να προσθέσω άριστα εκπαιδευμένοι στη χρήση των όπλων και την άοπλη μάχη. Αν η ελληνική αστυνομία είχε εκπαίδευση αντίστοιχη της αγγλικής, η αριστερά θα έσκουζε. Αλλά και θα έκανε πορείες στην ακριανή λωρίδα του δρόμου, όπως κάνει στη Βρετανία.

Το συμπέρασμα μοιάζει να είναι ότι μας χρειάζεται μια αστυνομία που «να αφουγκράζεται τη νεολαία». Να εκπαιδευτούν οι αστυνομικοί στην ψυχανάλυση και όταν βλέπουν έναν πιτσιρικά να πετάει πέτρες να σκύβουν πάνω από το πρόβλημά του. «Με αυτόν τον τρόπο εκφράζεις την οργή σου για το ότι οι γονείς σου δεν ακούνε τα όνειρά σου;». Και στα περιπολικά να μην έχουν σειρήνες, που έχουν αυτό το κατιτίς το κρατικοβίαιο. Να παίζουν την «Αρκούδα καφέ». Και στη Λιλιπούπολη του Διονύση, της γενιάς των 700, των bloggers και του Ιγκόρ και του Αχμέτ καθένας θα μπορεί άφοβα να κυκλοφορεί στους δρόμους. Με τανκ.

Από τη δεκαετία του '80 που σε παιδικό θέατρο είχε παιχτεί το κλασικό αριστούργημα «Δρακουμέλ και κακός λύκος ενάντια στον Ηρακλή και τα τρία γουρουνάκια» έχει να εμφανιστεί τίτλος τόσο πυκνός σε νοήματα όσο του χθεσινού «Ελεύθερου Τύπου». «Έφηβοι πρωταγωνιστές των επεισοδίων μιλούν για τα όνειρά τους». Έχει ηλικία, που αυτές τις ημέρες είναι must, και αν πέρασες τα 15 δεν σε ακούει ούτε επαγγελματίας του 090. Έχει γκλαμουριά, που περιμένεις από μαγαζί της Γιάννας με το «πρωταγωνιστές», όχι δηλαδή ότι θα βγάζαμε να μιλήσει και η μπασκλασαρία. Και έχει μπούρου-μπούρου και όνειρα, που αν δεν το καταλάβατε από τον Αλαβάνο εκεί έγινε το λάθος και σπάσανε το κέντρο. Καθόταν το παιδί το απόγευμα και έκανε τα όνειρά του και κατά το βραδάκι, όταν ερχόταν ο μπαμπάς, του έλεγε «Να σου πω τα όνειρα που έκανα σήμερα;» και ο κάφρος του απαντούσε «Δεν μας πηδάς, ρε Γιωργάκη, και εσύ και τα όνειρά σου…». Μία, δύο, πέντε το παιδί δεν άντεξε και κατέβασε μια ντουζίνα βιτρίνες για να πει κάπου τα όνειρά του. Έστω στον Σεραφείμ και τη Γιάννα.

Από εδώ και πέρα λοιπόν ξέρουμε. Αποφασίζουμε. Θέλουμε να συνεχίσουμε να το έχουμε γυρισμένο στην καυλάγκα και να συντρίβουμε τα όνειρα των παιδιών μας και αυτά με τη σειρά τους τις βιτρίνες ή κάποια στιγμή να κάτσουμε να τα ακούσουμε να μείνει ήσυχο και το κέντρο τώρα τις γιορτές; Και αν θέλουμε να τα ακούμε, ας ξεκινήσουμε από τα εύκολα, όπως το γράμμα των «φίλων του Αλέξη», που, σύμφωνα με το «Βήμα», στάλθηκε στην ομοσπονδία καθηγητών του πανεπιστημίου. Δημοσιεύεται με αριθμημένες τις παραγράφους για να υπάρξει κριτική προσέγγιση στο θέμα.

1) «Μη ρίχνετε άλλα δακρυγόνα, εμείς κλαίμε κι από μόνοι μας», λένε στο υστερόγραφο της επιστολή τους οι φίλοι του παιδιού, υπενθυμίζοντας σε όλους ότι «δεν είμαστε γνωστοί άγνωστοι ούτε κουκουλοφόροι, είμαστε τα παιδιά σας. Θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο».

2) «Βοηθήστε μας. Δεν είμαστε τρομοκράτες, "κουκουλοφόροι", "γνωστοί άγνωστοι". Είμαστε τα παιδιά σας. Αυτοί, οι γνωστοί άγνωστοι... Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας! Έχουμε ορμή -μη σταματάτε την ορμή μας. Θυμηθείτε. Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς. Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη "βιτρίνα", παχύνατε, καραφλιάσατε, ξεχάσατε».

3) «Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε. Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους. Μάταια. Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε. Δεν φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε, δεν δημιουργείτε! Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε. Ύλη παντού. Αγάπη πουθενά. Πού είναι οι γονείς; Πού είναι οι καλλιτέχνες;».

«Γιατί δεν βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν; Μας σκοτώνουν. Βοηθήστε μας...».

Και τώρα η απάντηση του πουρού. Για το 1 δηλώ υπευθύνως ότι ποτέ εγώ, φίλος, γνωστός μου ή ο Καρπετόπουλος δεν έριξαν ή θα ρίξουν δακρυγόνο σε μαθητές. Κύριος λόγος ότι δεν έχω ιδέα πού τα πουλάνε. Δηλώ επίσης ότι αν οι μαθητές ή το παιδί μου θέλουν καλύτερο κόσμο, όταν μεγαλώσουν ας πάρουν ένα συνεργείο από Αλβανούς να του αλλάξουνε τους σοβάδες.

Στο 2 ορκίζομαι ότι ποτέ δεν κακοποίησα, τραυμάτισα ή σκότωσα όνειρο παιδιού. Τα όνειρα των παιδιών είναι ιδιαίτερα βαρετά και περιορίζονται στην εκκεντρική επαγγελματική αποκατάσταση. «Θέλω να γίνω πυροσβέστης», «Θέλω να γίνω χορεύτρια». Ακόμα και αν γίνουμε η μόνη χώρα στον κόσμο που οι μισοί θα είναι πυροσβέστες και οι άλλοι μισοί χορεύτριες, δεν πρόκειται να σκοτώσω κανένα όνειρο. Και αν μερικά αγόρια αποφασίσουν να γίνουν χορεύτριες και μερικά κορίτσια πυροσβέστες, το θέμα αφορά μόνο τον Αλέφαντο. Για το «κυνηγάτε το χρήμα», πράγματι τα παιδιά έχουν δίκιο. Μόνο που οφείλεται σε καθυστέρηση στο λογιστήριο του καναλιού και ο Κάρπετ μου είπε ότι η κυρία που είναι υπεύθυνη θα του απαντήσει αύριο. Για το «Δεν φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε, δεν δημιουργείτε», οι αντίστοιχες απαντήσεις μου είναι «Όχι, ναι, τρόπος του λέγειν».

Για το 3 πρέπει να ομολογήσω ότι υπάρχει κάθε καλή διάθεση, αλλά δεν ξέρω πώς ακριβώς να βοηθήσω. Να σπάσω καμιά βιτρίνα δεν έχω αντίρρηση, φτάνει να είναι κοντά και να μην έχουν πρόβλημα οι ιδιοκτήτες. Αν δεν έχει πρόβλημα ο Γλου, μπορώ να σπάσω τη βιτρίνα του μαγαζιού στο ισόγειο του ΣΠΟΡ FM. Για να πετάξω πέτρες στους μπάτσους, επίσης καμία αντίρρηση, φτάνει οι πέτρες να είναι έτοιμες και οι μπάτσοι κοντά. Επίσης ο μπάτσος που θα με κυνηγήσει να είναι αναλόγου βάρους και ηλικίας και να μην υπάρχει κόσμος να μας κοιτάει και να γελάει. Όσο για το «παχύνατε, καραφλιάσατε, ξεχάσατε», η απάντηση είναι ότι και αυτά είναι «γεμάτα μπιμπίκια, ηλίθια και σκυλοβρομάνε». Τώρα σας άρεσε που τα ακούσατε; Για το «μόνο πουλάτε και αγοράζετε» δεν καταλαβαίνω την κατηγορία. Δηλαδή τι πρέπει να κάνουμε για να φύγει το «μόνο»; Να δανειζόμαστε; Να ζητάμε barter και leasing; Και για το τελευταίο «ύλη παντού, αγάπη πουθενά» να πω ότι τα παιδιά έχουν δίκιο. Οι γονείς αμέσως να ικανοποιήσουν το αίτημα. Την επόμενη φορά που το παιδί θα πει «Θέλω snickers» ο γονέας να του απαντήσει «Τι να τα κάνεις; Αφού έχεις την αγάπη μου».

Το γράμμα πάντως στο «Βήμα» από την αρχή κάτι θύμιζε. Δεν χρειάστηκε πολύ για να το θυμηθώ. Ένα αντίστοιχο γράμμα που είχε δημοσιευθεί στην «Ελευθεροτυπία», πάλι για τις μαθητικές διαδηλώσεις, την εποχή που υπουργός ήταν η Γιαννάκου. Το γράμμα που υποτίθεται ότι το είχε γράψει ένα 14χρονο κορίτσι, χρησιμοποιώντας τη λέξη «παραβατικότητα», που είχε φέρει την αντίδραση της υπουργού: «Αν τα παιδιά έχουν τόσο πλούσιο λεξιλόγιο, πάμε καλά».

Αναδημοσίευση από sport-fm.gr

http://www.sport-fm.gr/article/157711


Απλά καταπληκτικό!!!

Προτροπή για φόνο!...

Σοβαρή καταγγελία αστυνομικού κατά του Μαργαρίτη(ΣΥΡΙΖΑ)


ΕΓΙΝΑΝ ΕΤΣΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ κ.ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ;

"ΕΙΜΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΤΩΝ 750 ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΑΝΗΚΩ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΝΤΙΜΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ, ΟΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!!!

ΕΚΤΙΜΩ ΤΟ MΕΣΟ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΑΣ, ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ, ΓΙΑΤΙ ΣΑΣ ΘΕΩΡΩ ΕΝΤΙΜΟΥΣ.
ΦΙΛΟΞΕΝΕΙΤΑΙ ΚΑΤΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ ΤΟΝ ΕΝΤΟΣ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΩΝ "ΚΥΡΙΟ" ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ, ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ..

Ο ΕΝΤΟΣ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΩΝ "ΚΥΡΙΟΣ" ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΗΤΑΝ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ BLOG ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙ ΕΓΩ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΟΥ ΗΜΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ, ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΛΑΞΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΤΩΝ ΣΥΜΠΟΛΙΤΩΝ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΟΥΣ.

ΚΑΤΑ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ 5 ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΟΥ, ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΕΝΤΟΣ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΩΝ ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ, ΔΕΝ ΒΡΙΖΩ ΕΝΩ ΕΠΡΕΠΕ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΕΜΑΙ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΤΑΣΩ ΣΤΟ ΧΥΔΑΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΜΕ ΥΦΟΣ ΕΚΑΤΟ ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΩΝ ΜΑΣ ΛΕΕΙ... "ΤΩΡΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΤΙΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΣΑΣ", ΕΝΩ ΕΙΧΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΜΜΙΑ 30ΑΡΙΑ ΑΤΟΜΑ!!! ΕΜΕΙΣ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΤΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΩΣΑΜΕ ΣΗΜΑΣΙΑ, ΚΑΙ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΡΟΥΣΗ ΤΟΥ ΛΕΕΙ... "ΜΠΑΤΣΟΙ ΕΙΝΑΙ!!! ΣΚΟΤΩΣΤΕ ΤΟΥΣ!!!!!!!!!!" ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ ΣΤΑ ΑΥΤΙΑ ΜΑΣ ΕΝΩ ΜΑΣ ΚΑΤΕΔΙΩΚΑΝ ΠΕΡΙΠΟΥ 200 ΑΤΟΜΑ, ΤΡΕΞΑΜΕ ΠΕΡΙΠΟΥ 1500 ΜΕΤΡΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΕ ΔΙΜΟΙΡΙΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ!

ΤΙ ΘΑ ΛΕΓΑΤΕ ΑΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΚΥΝΗΓΗΤΟ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΔΙΩΞΗΣ ΓΙΝΟΤΑΝ ΠΑΛΙ, ΕΜΠΛΟΚΗ!!! ΤΑ ΣΚΕΠΤΕΣΘΑΙ ΑΥΤΑ??? Η ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ!!!
ΕΑΝ ΑΥΤΟ ΚΥΡΙΟΙ 'ΠΑΝΕΛΙΣΤΕΣ' ΕΙΝΑΙ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΟΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΧΑΙΡΕΣΤΕ!!! ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΑΤΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΝΟΣ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ!!!

ΚΑΝΩ ΕΚΚΛΗΣΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΑΡΑΛΑΒΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ!!! ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΝΤΙΜΟΥΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΣ ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΘΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΞΕΒΡΑΚΩΜΑ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ, ΜΕ ΕΡΓΑΣΙΑ 18 ΩΡΕΣ ΤΟ 24ΩΡΟ, ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΘΥΜΑΤΑ!!!
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑΑΑ... ΕΛΕΟΣ!!!
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ!!! ΕΝΑΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΩΝ 750 ΕΥΡΩ!!!"


TROKTIKO:
κ.Μαργαρίτη χθες περιγράψατε ΑΚΡΙΒΩΣ έτσι το περιστατικό στα κανάλι. Μόνο που μας είπατε ότι όταν τους ζητήσατε τις ταυτότητες αυτοί άρχισαν να τρέχουν και εσείς με έναν άλλον μεσήλικα τους κυνηγήσατε! Αλλά δεν μας είπατε τι ακριβώς ειπώθηκε;
Αληθεύουν τα : "Είναι μπάτσοι, σκοτώστε τους;"
Γιατί αν ισχύουν, τότε λογικό να το βάλουν στα πόδια.
Η καταγγελία έχει e-mail αλλά δεν το δίνουμε και ξέρετε γιατί; Επειδή και εσείς αόριστα βγήκατε και είπατε ότι είναι κουκολοφόροι-αστυνομικοί. ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΕΙΣΑΤΕ για το συγκεκριμένο περιστατικό. Ούτε όμως υιοθετούμε την άποψη του αστυνομικού.
Από εσάς περιμένουμε την αλήθεια στα δελτία το βράδυ...
Και από μάρτυρες που θα βγούνε τηλεφωνικά!

http://troktiko.blogspot.com/2008/12/blog-post_3565.html

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΟΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ!!!

http://diaforetikimatia.blogspot.com/2008/12/blog-post_13.html

Εκμετάλλευση ανηλίκων!

Μήνυμα στρατολόγησης 10χρονων παιδιών!



Όταν οι κουκουλοφόροι και οι πολιτικοί τους πάτρωνες (το μήνυμα μιλάει για ΚΝίτες! Είναι γνωστή η κόντρα του ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΚΕ...) δεν υπολογίζουν την ανθρώπινη ζωή, αυτό συμβαίνει:
Γίνονται ηθικοί αυτουργοί σε ότι θα συμβεί στο επόμενο ανήλικο θύμα στο όνομα του "αγώνα" τους!...

Ξεκινώντας από τα βασικά...

Υποκαθιστά η Διπλωματία τις Ένοπλες Δυνάμεις;

του Παναγιώτη Α. Καράμπελα

μέλος Κ.Ε. ΛΑ.Ο.Σ., πρώην πρόεδρος ΝΕ.Ο.Σ.

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την όλο περηφάνια δήλωση του κ. Καραμανλή περί μείωσης των Αμυντικών δαπανών κατά 15% στον καινούργιο προϋπολογισμό. Θα προσπεράσουμε την ερώτηση που σχεδόν όλοι όσοι ασχολούμαστε με τον εν λόγω χώρο κάναμε (μα, πως μειώνεις 15% τις δαπάνες για εξοπλισμούς όταν επί μια 5ετία δεν έκανες σχεδόν καμία εξοπλιστική δαπάνη;;;) και θα πάμε σε μια άλλη διάσταση του θέματος λιγότερο προβεβλημένη.

Τα τελευταία τουλάχιστον 10 χρόνια, υπάρχει υφέρπουσα η αντίληψη εντός των Ελληνικών Κυβερνήσεων, ότι η ισχυρή πολιτική παρουσία και διακρατικές διασυνδέσεις υποκαθιστούν την ανάγκη υπάρξεως ισχυρών Ενόπλων Δυνάμεων καθώς η επιδέξια διπλωματική δραστηριότητα απομακρύνει κάθε πιθανότητα συρράξεων. Ακόμα κι αν δούμε καλόπιστα την παραπάνω αντίληψη, χωρίς υπόνοιες ενδοτικής συμπεριφοράς αλλά σαν μια φιλότιμη προσπάθεια προβολής ισχυρούς διπλωματίας προς πάσα κατεύθυνση (κάτι που βεβαίως ουδέποτε πράξαμε…), δεν παύει να αποτελεί, αν μη τι άλλο, σαφή διαστρέβλωση ιστορικών διδαγμάτων και δεδομένων στον χώρο της στρατηγικής και των διακρατικών σχέσεων!

Η αντίληψη αυτή θεωρεί ότι οι ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις δεν έχουν κανένα αντίκτυπο στην εξωτερική μας πολιτική. Λάθος! Μπορεί η μη σωστή χρήση τους και επίκλησή τους από τους πολιτικούς μας να περιορίζει τις δυνατότητες που μας παρέχουν σε διπλωματικό επίπεδο, όμως η Δημοκρατία μας δίνει μέσα στα διάφορα άσχημά της (έτσι που την κάναμε...) και ένα ουσιαστικό: την δυνατότητα αλλαγής των πολιτικών μας ταγών ανά τακτά χρονικά διαστήματα! Όμως, η Άμυνα για να στηθεί, εκτός από χρήμα θέλει και χρόνο. Αν έρθει σήμερα μια σωστή Κυβέρνηση, ο Καρατζαφέρης ή όποιον άλλο μας στείλει ο Θεούλης, και δεν έχουμε την Άμυνα που πρέπει, μετά δεν θα φταίει αυτός για τις περιορισμένες του δυνατότητες και ενέργειες σε διπλωματικό επίπεδο... Άρα η Άμυνα πρέπει να είναι σωστά προετοιμασμένη και οργανωμένη συνεχώς μιας και ότι δεν κάνει ο τωρινός ηγέτης μπορεί να το κάνει ενδεχομένως καλύτερα ο εκάστοτε επόμενος...

Η αποτελεσματικότητα των ισχυρών Ενόπλων Δυνάμεων όμως, φαίνεται σαφέστατα στην ειρήνη. Τα πράγματα είναι απλά. «Ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα» είχε πει ο Clousewitz. Κατά συνέπεια οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι «όπλο» αντίστοιχο και συμπληρωματικό στην φαρέτρα της εκάστοτε Κυβέρνησης με τον διπλωμάτη! Όσο προσεκτική, σωστή, αποφασισμένη, έξυπνη, ικανή στη μπλόφα (χρήσιμο πράγμα στην διπλωματία) κι αν είναι η εκάστοτε ηγεσία, αν δεν πείθει ότι μπορεί τα επιχειρήματά της να τα πάει στο επόμενο επίπεδο αντιπαράθεσης (δηλ. ακόμα και σε πόλεμο) απλά θα έχει δώσει στο δυνητικό της αντίπαλο την πιο σημαντική πληροφορία που χρειάζεται: το όριό της! Από εκεί και πέρα ο αντίπαλος γνωρίζει ποιο είναι το «σημείο χωρίς επιστροφή» για τον αντίπαλό του, άρα και το πεδίο αντιπαράθεσης στο οποίο πρέπει να παίξει για να κερδίσει αυτό που θέλει. Το μόνο που θα του λείπει θα είναι η αφορμή, δηλ. το ευκολότερο απ' όλα!...

Αν λοιπόν, δεν πείθουμε ότι είμαστε ικανοί για ΟΛΑ, τότε δεν μπορούμε να διαπραγματευτούμε επαρκώς! Και είσαι έτοιμος για όλα όταν έχεις ικανές Ένοπλες Δυνάμεις, γιατί μέσω αυτών μπορείς να δημιουργήσεις την απαιτούμενη ανασφάλεια για την σταθερότητα στην περιοχή σου (σε εμάς Αν. Μεσόγειος) σε όλους τους ισχυρούς παγκόσμιους «παίκτες» κι έτσι να τους πείσεις ότι ΔΕΝ συμφέρει να σε πιέσουν μέχρι εκεί!... Τότε μόνο σε ακούνε! Κι αυτό, διότι πάντα υποστηρίζουν αυτόν που είναι πιο αποφασισμένος και πιο πρόθυμος να τα τινάξει όλα στον αέρα. Αυτή η ανασφάλεια τις περισσότερες φορές τους είναι ανεπιθύμητη και για να την αποφύγουν κάνουν τα χατίρια όχι αυτού που είναι καλός και έχει δίκιο, αλλά αυτού που είτε πηγαίνει με τα συμφέροντά τους, είτε είναι αρκετά αποφασισμένος να γίνει το δικό του με οποιοδήποτε κόστος. Αν τώρα κάνει ο καθένας μας τις ανάλογες αντιστοιχίσεις, θα καταλάβει και όλο το πρόβλημά μας στην Εξωτερική μας πολιτική τα τελευταία 30 και πλέον χρόνια!...

Οι διάφοροι επίδοξοι «μάγοι» των τελευταίων ετών, που συστηματικά εφευρίσκουν τέτοιες θεωρίες και περιφρονούν τόσο τις Ένοπλες Δυνάμεις μας αλλά όσο και το υψηλά καταρτισμένο Διπλωματικό μας Σώμα, έχουν κοστίσει ακριβά στο Έθνος των Ελλήνων. Μήπως πρέπει, επιτέλους, στην πρώτη ευκαιρία που μας δοθεί, να τους πάρουμε πίσω το…«μαγικό» τους ραβδάκι;;;

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Στόχο αρ. φύλλου 368 (1166) της Πέμπτης 11 Δεκεμβρίου 2008.

Το indymedia ως ηθικός αυτουργός!...

ETOIMAZOYN ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ!

Εχθές (σημ. Δευτέρα 8Δεκ.) οι αλήτες που λυμαίνονται και λεηλατούν τη χώρα, κράτησαν τελευταία στιγμή τους λαθρομετανάστες μουσουλμάνους κολλητούς τους, να μην κάψουν την Καπνικαρέα στο τέλος της Ερμού, στο Μοναστηράκι. Το ίδιο σκηνικό και στη Θεσσαλονίκη και σε άλλα σημεία της Αθήνας. Σήμερα (σημ. Τρίτη 9 Δεκ.) όμως οι βρωμιάρηδες ετοιμάζονται, οργανώνονται για να κάψουν και τις Εκκλησίες! Το INDYMEDIA όπως πάντα έχει το γενικό πρόσταγμα, αφού βρίσκεται κάτω από την στοργική αγκάλη του.. ασύλου! Δείτε τι γράφουν στο προστατευμένο επιχειρησιακό τους δίκτυο...



http://www.stoxos.gr/2008/12/etoimazoyn.html

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε την Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008 στην ιστοσελίδα του Στόχου. Η φωτογραφία μιλάει από μόνη της... Δεν χωράνε πολλά σχόλια!

Πρύτανης για κλάματα...

Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Χρήστος Κίττας: Ένας ποταπός άνθρωπος!...

Ο δειλός, ρίψασπις, ευθυνόφοβος, κιοτής Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Χρήστος Κίττας, όπως είδαμε παραιτήθηκε εν μέσω των επεισοδίων!...

Ο λόγος που επικαλέσθηκε;;; "Ως ένδειξη διαμαρτυρίας"!!!
Η αλήθεια;;; Τα γεγονότα έδειχναν ότι αργά ή γρήγορα ενδέχετο να του ζητηθεί ή να χρειαστεί να κάνει άρση του Πανεπιστημιακού Ασύλου!
- Αν το έκανε αυτό όμως οι γνωστοί-άγνωστοι τΣΥΡΙΖΑιοΠΑΣΟΚοι και σία, θα τον "σταύρωναν" ως "συνεργάτη του συστήματος"!
- Αν πάλι ΔΕΝ δεχόταν να γίνει άρση του Ασύλου, θα τον κατηγορούσε (και πολύ σωστά) ο απλός κόσμος (πλην τΣΥΡΙΖΑ/ΠΑΣΟΚ/ΚΚΕ, φυσικά) ότι καλύπτει τους κουκουλοφόρους!

Έτσι ο ατσίδας μας και, φυσικά, αμέμπτου...ηθικής καθηγητούλης τι έκανε;;;

Εκτινασσόμενο κάθισμα!!!
Μην τον είδατε, μην τον απαντήσατε, τον Χρήστο τον λεβέντη τον καραμπουζουκλή - Ώρε, μαντζουράνα μ'!!!
Μπουχός!!!
Αλέκος!!!
Amber Alert!!!
Run Christos, Run!!

Βρεγμένη σανίδα που θέλεις, μπουχέσα!!!

Για τον 15χρονο Αλέξη...

Επιστολή

Σεβαστή Κυρία,

Πριν δύο μέρες ένας εγκληματίας με στολή αφαίρεσε τη ζωή του παιδιού σας. Επίσης αυτός ο εγκληματίας σας αφαίρεσε το δικαίωμα να δείτε το παιδί σας να μεγαλώνει, να ολοκληρώνεται ως άνθρωπος, να σας δίνει χαρά με την πρόοδό του, να δείτε το παιδί σας να παντρεύεται, να σας προσφέρει τη χαρά να γίνεστε γιαγιά, και συνάμα 2 φορές μητέρα, γιατί ο σωφός λαός μας λέει "Του παιδιού μου το παιδί 2 φορές παιδί μου". Αυτός ο δολοφόνος με στολή όμως στέρησε και την κοινωνία από ένα νέο Ελληνόπουλο που θα μπορούσε να προσφέρει πολλά. Η καλύτερη τιμωρία για αυτό το δίποδο κτήνος είναι τα ισόβια δεσμά. Έτσι και αυτός να χάσει την χαρά και την ικανοποίηση να βλέπει τα παιδιά του να μεγαλώνουν, να είναι για πάντα απών από της σημαντικότερες στιγμές της ζωής τους. Όπως αυτός σας στέρησε το παιδί σας έτσι να στερηθεί τα παιδία του σαπίζοντας σε ένα κελί της φυλακής.
Ο γίος σας αποδείχθηκε ότι δεν είχε καμία σχέση με τον χώρο των αναρχικών και των κουκουλοφόρων φασιστών. Και όμως αυτοι οι εγκληματίες επικαλούνται το όνομα του παιδιού σας για να σκορπίσουν τον τρόμο, τη φωτιά και την καταστροφή. Ως άψυχα όντα τολμάνε να χρησιμοποιήσουν ως σημαία ευκαιρίας τη μνήμη του παιδιού σας για να σκορπίσουν τη φρίκη και την καταστροφή. Ο "αστυνομικός" και τα εισαγωγικά τα βάζω γιατί μόνο αστυνομικός δεν είναι αφαίρεσε την ζωή του 15 χρονου Αλέξη, οι κουκουλοφόροι αφαιρουν όνειρα, καταστρέφουν οικογένειες, και δημιουργουν ανθρώπινα ράκη. Δυστηχώς αυτοί που χθες και σήμερα είδαν τους κόπους μιας ζωής να γίνονται στάχτη απο δω και πέρα θα πεθαίνουν κάθε μέρα το πρωί όταν απο συνήθεια θα σηκώνονται να πάνε στο μικρομάγαζό τους και αμέσως θα συνηδητοποιούν ότι μαγαζί δεν υπάρχει παρα μόνο αποκαίδια. Κάθε μέρα θα πεθαίνουν και όλοι όσοι ήταν απλοί υπάλληλοι στα καμμένα καταστήματα και απο δω και μπρος θα είναι άνεργοι. Θα πεθαίνουν κάθε μέρα το πρωί όταν τα παιδιά τους θα ζητάνε ένα ζευγάρι παπούτσια για να πάνε στο σχολείο και εκείνοι δεν θα μπορούν να τα αγοράσουν. Τέλος από αύριο θα πεθαίνουν κάθε μέρα το πρωί όλοι εκείνοι που πήραν δάνειο για τις επιχειρήσεις τους και τώρα που κάικαν και λεηλατήθηκαν και τα αρπαχτικά που λέγονται τράπεζες θα τους πάρουν ότι έχουν και δεν έχουν.

Καμμένα μαγαζιά, διελυμένες ψυχές. Σεβαστή Κυρία δεν το χωράει ο νους μου! Πως τολμάνε αυτοί οι εγκληματίες να σκορπουν τον όλεθρο και την καταστροφή εν ονοματει του γιού σας. Χειρότερο έγκλημα ακόμη και από την ίδια την αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής είναι η μετα θάνατον σπήλωση της μνήμης του νεκρού. Αυτό κάνουν στο παιδί σας τώρα αυτοι που καίνε σπάνε και τραυματίζουν ανθρώπινες ψυχές.

Σεβαστή Κυρία η απώλεια του παιδιού σας είναι ένα γεγονός που μπορεί να κατανοήσει πλήρως μόνο όποιος έχει παιδιά, μόνο αυτός που έχει μοχθήσει για να τα μεγαλώσει, αυτός που έχει ξενυχτήσει πάνω από το κρεβάτι του παιδιού του όταν εκείνο είχε πυρετό. Και εσείς όλο σας το είναι δώσατε για το παιδί σας. Πιστεύω ότι τα παιδιά μας είναι η προέκταση του εαυτού μας, όταν φύγουμε από αυτό τον μάταιο κόσμο θα συνεχήσουμε να ζούμε μέσω των παιδιών μας. Σκοτώνοντας τον Αλέξανδρο αυτός ο φονιάς σκοτωσε και εσάς, σκότωσε και την ψυχή σας. Αυτοί που καταστρέφουν τις περιουσίες των άλλων, σκοτώνουν και τον γιο σας για ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ. Αυτοί οι εγκληματίες, αυτοί οι κουκουλοφόροι - δολοφόνοι, καπυλεύονται το όνομα του παιδιού σας. Διαπράττουν μέγιστη ύβρη προσπαθώντας να περάσουν την αίσθηση στον κόσμο ότι εκδηκούνται για τον χαμό του συντρόφου τους. Ο γιος σας ούτε κουκουλοφόρος ήταν ούτε αναρχικός υπήρξε.

Γιαυτό το λόγο θα ήθελα να σας παρακαλέσω μέσα από τον πόνο σας μέσα από το βαρύ πένθος σας που ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΕΝΘΟΣ ΟΛΩΝ μας, να σταματήσετε στο μέτρο που μπορείτε αυτή την τραγωδία, αυτή τη φρίκη που οι κουκουλοφόροι σκορπουν παντού. Βγήτε αυρίο κιόλας και κάντε δημόσια δήλωση, ότι δεν έχετε αναγκη υπεράσπησης από αυτούς τους εγκληματίες. Κάντε έκληση να σταματήσει αυτό το κακό που γίνεται εδώ και 3 μέρες, αφαιρέστε τους το ηθικό έρισμα που με βρώμικο τρόπο χρησιμοποιούν. Για το Θεό η μνήμη του Αλέξανδρου δεν έχει ανάγκη υπεράσπησης από αυτούς τους εγκληματίες. Κάντε έκληση να σταματήσουν να χρησιμοποιούν τη μνήμη και το όνομα του παιδιού σας για να σκορπουν τον όλεθρο. Ο μικρός Αλέξανδρος με το μεγάλο χαμόγελο ΧΑΡΑ ΣΚΟΡΠΟΥΣΕ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΥΣΤΗΧΙΑ. Αύριο όλη η Ελλάδα θα αγκαλιάσει το παιδί σας και θα το συνοδευσει στην τελευταία του κατοικία, όμως όλοι μας θα έχουμε μια θέση στη καρδιά μας για να κατοικει ο Αλέξανδρος. Αύριο μέσα από το βαθύ σκοτάδι του θανάτου, κάντε να λάμψει η μικρή αχτίδα της ΕΛΠΙΔΑΣ.

Αναδημοσίευση από neos-forum.com

http://www.neos-forum.com/viewtopic.php?f=2&t=12657