Τετάρτη, Μαΐου 22, 2019

Οι αμετανόητοι γείτονες και η αποστολή μας στην Ε.Ε.


Φανταστείτε τη σκηνή: Η Καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ μπαίνει θριαμβευτικά σε ένα στάδιο ασφυκτικά γεμάτο με χιλιάδες Γερμανούς που παραληρούν. Πίσω της μεγάλο πορτρέτο του Αδόλφου Χίτλερ και αυτή σχεδόν δακρυσμένη δίνει το έναυσμα για τον εορτασμό της επετείου της έναρξης της Τελικής Λύσης, του Ολοκαυτώματος των Εβραίων. «Μα ποιος θα μπορούσε να είναι τόσο άρρωστος;», θα ρωτούσε κάποιος καλοπροαίρετος. Διαβάστε και θα δείτε...


Αυτές τις ημέρες ο Ελληνισμός θυμήθηκε και τίμησε τη Γενοκτονία των Ποντίων αλλά και γενικότερα των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Στις 19 Μαΐου εμείς εδώ και όπου υπάρχουν Έλληνες, θυμόμαστε το έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας που διέπραξε η πηγή έμπνευσης του Χίτλερ, ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Εδώ. Γιατί στην Τουρκία το σκηνικό είναι κάπως διαφορετικό...

Στις 19 Μαΐου οι Τούρκοι εορτάζουν την ημέρα της απόβασης στο Πόντο, την «ημέρα που έδιωξαν τους εισβολείς». Για την Τουρκία είναι μέρα χαράς και «Τιμής»! Ο Τούρκος πρόεδρος διοργάνωσε φιέστα αντάξια Χολιγουντιανών ταινιών για να τιμήσει τον Κεμάλ, όπως άλλωστε γίνεται κάθε χρόνο τώρα εδώ και δεκαετίες. Στο ίδιο κλίμα και το σύνολο των ΜΜΕ της γείτονος χώρας.

Αυτή είναι η Τουρκία. Η ίδια Τουρκία που κατέσφαξε επίσης και τους Αρμένιους και τους Ασσύριους και σήμερα τους πρώην συμμάχους της Τσέτες (Κούρδους). Η ίδια που προέβει σε εθνική εκκαθάριση στην Κωνσταντινούπολη και που εισέβαλε, κατέχει και απειλεί να προελάσει στην Κύπρο. Η Τουρκία που κάνει το ίδιο στη βόρειο Συρία και το βόρειο Ιράκ. Η ίδια που μας απειλεί με casus belli αν ασκήσουμε τα διεθνώς κατοχυρωμένα δικαιώματά μας στο Αιγαίο.

Η ίδια, όμως, Τουρκία που βρίσκει συμμάχους και υποστηρικτές σε Ελλάδα και Ευρώπη! Με όλους τους, δήθεν, «ειδικούς» που χρόνια τώρα προσπαθούν να μας πείσουν για το πόσο καλό πράγμα είναι η Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Για το πόσο εφικτή είναι η...Ελληνοτουρκική φιλία, αφού κάποιοι «ακραίοι» και από τις δύο πλευρές(!) εμποδίζουν τους λαούς να ζήσουν ειρηνικά. Δημάρχους που «χ€στηκ@ν» -κατά δική τους αυτολεξεί δήλωση- αν ο Κεμάλ «σκότωσε ή όχι» (γιατί μπορεί, κατ’ αυτούς, και «όχι») πολλούς Έλληνες, αφού ήταν ένας μεγάλος ηγέτης...