Ο Ερντογάν & το στρατηγικό σφάλμα των Η.Π.Α.

Πολλοί είναι αυτοί που αναρωτιούνται πως θα εξελιχθούν οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις, πού το πάει ο Ερντογάν και αν θα έχουμε κάποια κρίση ή θερμό επεισόδιο. Κοινός παρονομαστής αυτών των συζητήσεων είναι η διάσταση που παίρνει η κόντρα μεταξύ Τουρκίας και Η.Π.Α. καθώς πολλοί βασίζονται, κατά κάποιο τρόπο, στην επιδείνωση των μεταξύ τους σχέσεων και την δυνητική περαιτέρω ενίσχυση των Ελληνοαμερικανικών σχέσεων ως αντιστάθμισμα.

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα* – 03/04/2018

Η αλήθεια είναι ότι οι σχέσεις των Η.Π.Α. και της Τουρκίας βρίσκονται ίσως στο χειρότερο σημείο που υπήρξαν ποτέ. Όμως, θα ήταν αφελές αν περιμένουμε κάποια ρήξη μεταξύ τους, εκτός κάποιου σημαντικού απροόπτου φυσικά. Ο λόγος είναι διότι η εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον είναι ένα «τέρας» γραφειοκρατίας, επικαλυπτόμενων και συμπληρωματικών θεσμών, επιτροπών και υποεπιτροπών, think tanks, ομάδων πίεσης και lobbying, κάτι το φυσιολογικό για μια υπερδύναμη. Και όσο κι αν αυτό το «τέρας» θεωρείται παρ’ όλα αυτά ευέλικτο για το μέγεθός του, δεν παύει να είναι ιδιαιτέρως δύσκολο να στρίψει το τιμόνι της εξωτερικής πολιτικής της χώρας προς μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση σε σύντομο χρονικό διάστημα. Οι σοβαρές χώρες, βλέπετε, έχουν μια συνέχεια στην εξωτερική τους πολιτική…

Η Τουρκία επί σειρά δεκαετιών υπήρξε προνομιακός σύμμαχος των Η.Π.Α. λόγω μεγέθους, γεωγραφίας και ενός ιδιαίτερου χαρακτηριστικού που διέθετε για μουσουλμανική χώρα: του κοσμικού της χαρακτήρα. Έτσι η σημερινή κατάσταση στις μεταξύ τους σχέσεις απέχει ακόμα από το να οδηγήσει στην ρήξη. Εδώ, όμως, είναι που εντοπίζεται και το πρόβλημα για την Ουάσιγκτον και κατ’ επέκτασιν και για εμάς.

Οι Η.Π.Α. αντιμετωπίζουν την παρούσα κρίση ως ένα ακόμα επεισόδιο σε μια σχέση με έναν δύσκολο σύμμαχο με ροπή προς τα ανατολίτικα παζάρια. Διαπράττουν το στρατηγικό σφάλμα να θεωρούν ότι η κατάσταση είναι ελεγχόμενη και ακόμα χειρότερα, αναστρέψιμη. Οι Η.Π.Α. περιμένουν ότι κάποια στιγμή ο Ερντογάν θα φύγει από την εξουσία και ένας πιο μετριοπαθής ηγέτης θα αναλάβει εξομαλύνοντας τις Αμερικανοτουρκικές σχέσεις.

Τρέχουμε… Κατακαημένη Ρούμελη……

Απαντώντας λαχανιασμένα στο ερώτημα «βούτυρο ή κανόνια;»

Τρέχουμε… Με σηκωμένα τα χεράκια σαν τις παρθένες και αναμαλλιασμένοι τρέχουμε αριστερά και δεξιά. Και ρωτάμε τους διαβάτες: «Μήπως έχετε φρεγάτες;; Χρειαζόμαστε φρεγάτες!»

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα* – 20/04/2018

Και πάνω εκεί στο πανικό μας, φευγαλέα έρχονται οι αναμνήσεις πιο ανέμελων εποχών. Τότε που ο κόσμος δεν είχε να ανησυχεί και για πολλά. Τότε πού όλοι οι «προσγειωμένοι», «νουνεχείς» ηγήτορες αυτού του τόπου, αυτοί που προέβαλαν το…ξεβλαχοποιημένο «ίματζ» της «ήρεμης δύναμης», πολεμούσαν με συγκινητικές προσπάθειες για την αδελφοποίηση των λαών. 

Erdogan & the Strategic Mistake of Washington

Many are wondering how the relations of Turkey with practically all its neighboring countries will evolve and what does the Turkish President Recep Tayyip Erdogan want to achieve after all. A common denominator of all these debates is the difficult relationship between Turkey and the United States that no one can deny anymore. So, how does Washington approach this problem?

By Panagiotis A. Karampelas* – 18/04/2018

The truth is that the US-Turkish relations have never been so bad before. But it would be naive for anyone to expect a…“divorce” any time soon, unless of course something really unexpected happens. The reason is that Washington's foreign policy is a “monster” of bureaucracy, overlapping and complementary institutions, committees and subcommittees, think tanks, pressure groups and lobbies - something natural for a superpower. And as much as this “monster” is, nevertheless, considered to be flexible for its size, it is quite difficult for the steering wheel of the country's foreign policy to turn towards a completely different direction fast enough.

For decades, Turkey has been a privileged ally of the US mainly due to its size, geographical location and a special feature that it possessed, for a Muslim country; i.e. its secular character. Hence, their current strained relations are still far from rupturing. However, this is exactly the problem for Washington and, by extension, for everyone in Turkey’s neighborhood.

 

Washington approaches this current crisis as yet another episode in a relationship with a “high maintenance” ally with a tendency for…oriental-style bargaining. They make the strategic mistake to believe that the situation is still under control and, even worse, reversible. The US policy makers believe that one day Erdogan will eventually be gone and a more moderate leader will take on the task of bringing the damaged US-Turkish relations back to their former status.