Αμαζόνες στον 21ου αιώνα: Γυναίκες & θητεία

Συνεχίζοντας την προσπάθεια ο γράφον να αναδειχθούν θέματα δύσκολα ή και ταμπού για την Ελληνική κοινωνία που αφορούν τόσο την άμυνα όσο και την εξωτερική πολιτική, προσεγγίζουμε ένα θέμα που ελάχιστα έχει συζητηθεί στην Ελλάδα στα σοβαρά. Σε μια αρκετά ανδροκρατούμενη και σε μεγάλο βαθμό ακόμα ανώριμη κοινωνία και πολύ περισσότερο σε ένα παραδοσιακά ανδρικό λειτούργημα όπως είναι η άμυνα της πατρίδας, φαινομενικά δεν υπάρχει ρόλος για τη γυναίκα. Επαγγελματίες εκ των παραγωγικών σχολών αλλά και ΕΠΟΠ υπάρχουν εδώ και χρόνια, όμως σε αυτό το σημείο είναι που εντοπίζεται και η αντίφαση της περίπτωσής μας: ενώ ορθά αποδεχόμαστε τις ικανότητες των γυναικών να προσφέρουν ακόμα και σε αμιγώς μάχιμα καθήκοντα, αντιμετωπίζεται ως αδιανόητη, ακραία έως και…φασιστική(!) η οποιαδήποτε σκέψη για επέκταση του θεσμού της θητείας και στο «ασθενές» φύλο.

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα* - 24/06/2014

Οι δυνατότητες, η αποφασιστικότητα ακόμα και οι μαχητικές ικανότητες των γυναικών είναι ιστορικά αποδεδειγμένες σε πολλές περιπτώσεις. Από την πρόσφατη μόνο ιστορία μπορούμε να αναφέρουμε τις Μανιάτισσες και την υποδοχή που έκαναν στην εκ των μετόπισθεν κυκλωτική κίνηση των 3500 στρατιωτών του Ιμπραήμ πριν ακριβώς 188 χρόνια στη μάχη του Δυρού στις 23 Ιουνίου 1826 ή στις Βορειοηπειρώτισσες καθ’ όλη την διάρκεια του Αγώνα για την απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου το 1917. Η δε συνεισφορά των γυναικών στο Βορειοηπειρωτικό έπος του 1940 είναι τόσο σημαντική που με σχετική ασφάλεια μπορούμε να πούμε ότι η έκβαση του αγώνα ενδεχομένως να μην ήταν η ίδια αν δεν υπήρχε αυτή τους η υποστήριξη στον πάντα παραμελημένο τομέα της διοικητικής μέριμνας. Στο αν, λοιπόν, μπορούν ή όχι να προσφέρουν επί της ουσίας οι γυναίκες, δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει αμφιβολία. Έχουν εφαρμόσει στη πράξη όσες φορές χρειάστηκε και στο μέτρο που τους το επέτρεπαν οι συνθήκες και η πολιτεία το δίπτυχο “πολίτης-οπλίτης”. Και οι ικανότητές τους συνεχίζουν να πιστοποιούνται και σήμερα κάθε μέρα με άψογο τρόπο από τις μόνιμες αξιωματικούς και υπαξιωματικούς των Ενόπλων μας Δυνάμεων.

FEMEN & αντικειμενική δημοσιογραφία

Τη βδομάδα που μας πέρασε, ένα από τα συστημικά κανάλια έκρινε σκόπιμο να μας παρουσιάσει το κίνημα των FEMEN. Για όσους δεν γνωρίζουν, πρόκειται για τις γυναίκες εκείνες που γυμνόστηθες προσπαθούν να προκαλέσουν όλους και όλα, σε μια κατά κοινή ομολογία αρρωστημένη προσπάθεια να τραβήξουν τη προσοχή του κόσμου και να κανονικοποιήσουν κοινωνικά τις αποκλίνουσες, κλινικές σε ένα βαθμό, συμπλεγματικές συμπεριφορές τους.

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα* - 13/06/2014

Έχοντας ξεκινήσει στην Ουκρανία επεκτάθηκαν γεωγραφικά -η έδρα τους είναι στο Παρίσι- σε άλλες χώρες προσπαθώντας να προσβάλουν την “πατριαρχική κοινωνία” δηλ. άμεσα ή έμμεσα είτε το παραδέχονται είτε όχι, οτιδήποτε είναι κατ' αυτές “συντηρητικό”, “οπισθοδρομικό”, παραδοσιακό, κοινωνικά αποδεκτό, ηθικό, ιερό κτλ., όπως π.χ. εκκλησία, έθνος, θεσμός της οικογένειας, ηθικοί κανόνες και φυσικά, χωρίς να το συνειδητοποιούν, την κοινή λογική... Το τελευταίο καιρό έχουν γίνει γνωστές οι επαφές που έχουν με συγκεκριμένους παλαιούς γνωστούς μας ξένους δισεκατομμυριούχους επιχειρηματίες, που πέραν των επιχειρηματικών τους δραστηριοτήτων ασχολούνται με το χόμπι της “κοινωνικής μηχανικής” (social engineering), αλλά και με μια κολοσσιαίων διαστάσεων έκδοση του γνωστού...παιχνιδιού “Age of Empires” με αληθινούς όμως παίκτες, όλους εμάς! Σημαντική αξία έχουν και οι αναφορές για την αδιαφάνεια των οικονομικών τους ακόμα και από πρώην μέλη τους. Ποια είναι όμως τα σημεία του αφιερώματος που μας τράβηξαν τη προσοχή;

Τα τουρκικά προξενεία και ο Γόρδιος Δεσμός

Αν υπάρχει κάτι που μας ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα μέλη του ζωικού βασιλείου είναι η ανεπτυγμένη μας ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε τα λάθη μας και να προσαρμόζουμε τις τακτικές μας έτσι ώστε να μην τα επαναλάβουμε. Εμείς οι Έλληνες όμως καταφέραμε εκτός από τους δικούς μας νόμους να παραβιάσαμε και αυτούς τους φυσικούς νόμους! Μια τέτοια περίπτωση είναι το...saga του Τουρκικού προξενείου στη Θράκη.

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα* - 03/06/2014

Τα ποσοστά του τουρκικού κόμματος DEP (Κόμμα Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας) στις πρόσφατες ευρωεκλογές αν μη τι άλλο καταδεικνύουν την επιτυχία των προσπαθειών της Άγκυρας στην περιοχή εδώ και πολλά χρόνια. Κι αν τα νούμερα δεν ήταν ακριβώς τα αναμενόμενα γι αυτούς και ο κίνδυνος για την ώρα φαίνεται ακόμα μακρινός, δεν παύουν να αποτελούν μια επιβεβαίωση ότι τουλάχιστον βρίσκονται σε καλό δρόμο. Τα περισσότερα έχουν ξαναγραφτεί πολλές φορές στο παρελθόν και είναι γνωστά. Τα λάθη της ελληνικής πλευράς πολλά εδώ και δεκαετίες, από την απερίσκεπτη απομόνωση του μουσουλμανικού στοιχείου που στην πλειοψηφία του δεν είχε τουρκική συνείδηση, οι κατά καιρούς εγκληματικές αποφάσεις μας στο θέμα της εκπαίδευσης των μουσουλμανοπαίδων, η χωρίς αντίδραση από εμάς συνεχιζόμενη εξαγορά αλλά, κυρίως, ο εκφοβισμός των Πομάκων και των Ρομά που δεν θέλουν το “νταβατζιλίκι” της Άγκυρας, η αναγωγή των σχέσεων με τούρκους τοπικούς “παράγοντες” σε όχημα πολιτικής εξέλιξης για τους πολιτευτές της περιοχής, έως την ανενόχλητη λειτουργία της τουρκικής τράπεζας Ziraat Bank στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. “Λάθη” επιλέγουμε να τα ονομάσουμε, αν και με δυσκολία, καθώς άλλες είναι οι αποχρώσες ενδείξεις για μια σειρά από επιμέρους αποφάσεις που έχουν κατά καιρούς παρθεί στα προαναφερθέντα πλαίσια.