10+1 διδάγματα από τον πόλεμο στην Ουκρανία

Κάθε πόλεμος παράγει τεράστιο αριθμό δεδομένων που επιβεβαιώνουν ή ανατρέπουν αντιλήψεις και δόγματα αλλά και που δημιουργούν καινούργια. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει ήδη γίνει αφορμή για μια σειρά αναλύσεων και αρκετά σημαντικά έχουν γραφτεί. Εδώ θα παραθέσουμε ακροθιγώς και επιγραμματικά, προσπαθώντας να μη κουράσουμε, τις σημαντικότερες διαπιστώσεις που αφορούν και την Ελλάδα.

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα*

Από τις πρώτες κιόλας ώρες της Ρωσικής εισβολής, η τεράστια σημασία των ακολούθων -χωρίς κάποια σειρά- έγινε προφανής:

- Αντιαρματικά. Η παρουσία σε μεγάλους αριθμούς αντιαρματικών όλων των ειδών, βεληνεκών και μεθόδων καθοδήγησης έπαιξε μεγάλο ρόλο από τις πρώτες ώρες κιόλας της σύρραξης. Η μετέπειτα αποστολή μεγάλων αριθμών αντιαρματικών από διάφορες πηγές και οι μεγάλες επιτυχίες με αυτά, απλά επιβεβαιώνουν τον δυσανάλογα τεράστιο ρόλο τους σε σχέση με το μικρό τους κόστος. Σημαντικό είναι να τονίσουμε την επιχειρησιακή αξία ακόμα και απλών, παλιότερης γενιάς συστημάτων. Άξια λόγου είναι και η χρησιμότητα των αντιαρματικών -μεγαλύτερου βεληνεκούς, κυρίως- και στην επάκτια άμυνα.

 - Αντιαεροπορικά συστήματα. Ειδικά τις πρώτες ώρες της σύγκρουσης, όπου η άμυνα της Ουκρανίας ήταν ακόμα ακέραιη, φάνηκε η αξία (ή και η έλλειψη):

α) της ύπαρξης σύγχρονων και όχι παρωχημένων συστημάτων,

β)  της αριθμητικής επάρκειας αυτών για την επαρκή κάλυψη σημαντικών στόχων/περιοχών,

γ)  η αξία των μικρότερων και μέχρι πρόσφατα περιφρονημένων, “ταπεινών” Α/Α πυροβόλων. Είναι χαρακτηριστικά τα βίντεο των πρώτων ωρών όπου χαμηλά ιπτάμενα μεταφορικά ελικόπτερα πετάνε πάνω από τις στέγες σπιτιών οι κάτοικοι των οποίων απλά τα…βιντεοσκοπούσαν. Αν σε κρίσιμα σημεία της πορείας των ελικοπτέρων υπήρχαν Α/Α ακόμα και .50 αντί των smart phones, οι απώλειες των Ρώσων θα ήταν ακόμα μεγαλύτερες. Ο ρόλος τους δε και στην επάκτια άμυνα δεν πρέπει να υποτιμάται. Τονίζουμε κυρίως τα πυροβόλα για την δυνατότητα εμπλοκής πολλών στόχων ανά γέμισμα και με χαμηλότατο κόστος, με πυρομαχικά που με τη σωστή φύλαξη μπορούν να διατηρηθούν δεκαετίες χωρίς ανάγκη επαναπιστοποιήσεων, συντήρησής τους κτλ.

Ως χώρα χάσαμε ευκαιρίες απόκτησης τέτοιων συστημάτων κυρίως τη δεκαετία του 1990 και με τα Gepard και με τα M163.

Σύγκρουση Ελλάδας -Τουρκίας μέχρι το 2023; Αναλύοντας “γιατί” & “πως”

 

Όλοι όσοι παρακολουθούμε τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά έχουμε αναρωτηθεί σε κάποια στιγμή πού πηγαίνει η κατάσταση κι αν θα υπάρξει τελικά εκδήλωση της τουρκικής επιθετικότητας σε στρατιωτικό επίπεδο. Χωρίς καμία διάθεση απλοποίησης ενός τόσο πολύπλοκου ζητήματος, θα διακινδυνεύσω την εκτίμηση ότι η Τουρκία έχει τα κίνητρα να προσπαθήσει το αργότερο μέχρι την επίσημη έναρξη της προεκλογικές περιόδου των προεδρικών εκλογών του 2023, να δημιουργήσει τετελεσμένα με αμιγώς στρατιωτικά μέσα. Και ιδού τα βασικά επιχειρήματα επ’ αυτού.

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα*

Τρείς τρόποι υπάρχουν για να “λυθούν” τα ελληνοτουρκικά προβλήματα. Ο πρώτος είναι οι Τούρκοι να σηκώσουν μια μέρα το τηλέφωνο και να μας πουν: “Θυμάστε που ζητούσαμε ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα, μιλούσαμε για τουρκική μειονότητα στη Θράκη κτλ.; Ε, ξεχάστε τα. Μετανιώσαμε και δεν θέλουμε άλλες προστριβές μαζί σας. Φίλοι;”. Υπάρχει κανείς που να πιστεύει στ’ αλήθεια ότι κάτι τέτοιο είναι έστω και ελάχιστα πιθανό να συμβεί; Νομίζω πως όχι.

Αυτό μας αφήνει με τις υπόλοιπες δύο επιλογές: Το μελάνι και το αίμα. Τη διπλωματία και τη στρατιωτική επιλογή.

Όταν μιλάμε για μελάνι, εννοούμε πολύ απλά την με ειρηνικό τρόπο διευθέτηση των διαφορών μας. Αυτό σημαίνει ότι θα βρεθεί μια αμοιβαίως αποδεκτή λύση και θα υπογράψουμε. Θα μπορούσε, όμως, να βρεθεί μια τέτοια λύση;

Οι διαφορές μας με τους γείτονες είναι κολοσσιαίες. Αυτά που ζητούν ξεπερνούν κατά πάρα πολύ τη διαπραγματευτική τακτική του “ζητάω 10 γιατί θέλω 5”. Οι απαιτήσεις τους είναι εξωφρενικές σε τέτοιο βαθμό που δεν επιτρέπουν ούτε καν έναν διάλογο να ξεκινήσει, πόσο δε μάλλον να ολοκληρωθεί επιτυχώς. Εξού και η δημόσια αντιπαράθεση Δένδια-Τσαβούσογλου στην Άγκυρα. Το χειρότερο δε, είναι πως θέλουν πραγματικά όλα όσα ζητάνε, ανεξαιρέτως! Δεν μπλοφάρουν, εννοούν όσα λένε και το έχουν αποδείξει επανειλημμένα.

Είναι σημαντικό, επίσης, να σημειώσουμε ότι όλα αυτά που θέτουν στο τραπέζι ως διεκδικήσεις, τα έχουν τάξει και προπαγανδίσει στον τουρκικό λαό με μεθοδικότητα εδώ και δεκαετίες. Ακόμα, λοιπόν, κι αν ήθελαν οι κυβερνώντες να μπλοφάρουν με εμάς, δεν είναι δυνατόν να το κάνουν το ίδιο εύκολα με το λαό τους, καθώς η αντίδραση θα είναι απρόβλεπτα μεγάλη και σίγουρα όχι κάτι που θα αφήσει η εκεί αντιπολίτευση να πέσει κάτω. Να θυμηθούμε μόνο τις αντιδράσεις εντός της τουρκικής Βουλής σε δήλωση τούρκου υπουργού ότι η Ελλάδα έχει “καταπατήσει 18 νησιά”. Η αντιπολίτευση εξερράγη και τον κατηγόρησε ούτε λίγο ούτε πολύ για εθνική μειοδοσία, λέγοντας ότι τα “καταπατημένα” νησιά δεν είναι 18 αλλά…153.

Αυτό, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, είναι ένα εκρηκτικό μίγμα: υπέρμετρες επεκτατικές απαιτήσεις, προπαγανδισμένες ως “εθνικά δίκαια”, σε έναν μεθοδικά φανατισμένο λαό. Ο πήχης έχει ανέβει πολύ ψηλά. Μπορεί άραγε κανείς να φανταστεί το τρόπο με τον οποίο θα παρουσιάσει η τουρκική κυβέρνηση μια συμβιβαστική συμφωνία που π.χ. δεν θα περιλαμβάνει την…“επανάκτηση” των νησιών που οι “κακοί” Έλληνες έχουν “καταπατήσει”; Μπορεί κανείς να διανοηθεί το μούδιασμα, τις αντιδράσεις του τουρκικού λαού και τις ταραχές που θα ξεσπάσουν; Ποια είναι η “νίκη”, το αντάλλαγμα που θα τους παρουσιάσει; Αυξημένες περιοχές αλιείας για τους τούρκους ψαράδες; Παραδεχόμενη η τουρκική κυβέρνηση ότι μπλόφαρε και τους ίδιους τους πολίτες της; Λίγη σημασία έχει, βέβαια, και καθαρά ακαδημαϊκού επιπέδου είναι τα ερωτήματα, από τη στιγμή που -όπως είπαμε- δεν μιλάμε για καμία μπλόφα έτσι κι αλλιώς…

Και στην Ελλάδα, όμως, ο πήχης είναι πολύ ψηλά. Ποιες παραχωρήσεις θα τολμούσε άραγε να κάνει η οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση που θα ικανοποιούσε τη Τουρκία αρκετά ώστε να υπογράψει; Τι θα μπορούσε να δώσει; Τα νησιά τα ίδια αποκλείεται. Μήπως, την αποστρατιωτικοποίησή τους; Και πως θα το παρουσίαζε στον ελληνικό λαό χωρίς να ξεσπάσουν τριτοκοσμικού τύπου ταραχές; Ποιά κυβέρνηση δεν θα έπεφτε υπό το βάρος π.χ. των αντιδράσεων των νησιωτών βουλευτών και μόνο, του ίδιου του κυβερνώντος κόμματος; Σημειωτέον, ότι η οποιαδήποτε απόπειρα ικανοποίησης της Τουρκίας θέτει θέματα του άμεσου πυρήνα της Εθνικής κυριαρχίας, χειρότερα ακόμα κι από τη Συνθήκη των Πρεσπών, χωρίς -φυσικά- να θέλω επ’ ουδενί να υποβαθμίσω αυτό το ζήτημα. Οι τεράστιες αντιδράσεις για τις Πρέσπες, λοιπόν, θα ωχριούσαν μπροστά σε αυτές που θα ακολουθούσαν μετά από μια ενδεχόμενη υποχώρηση στις διαπραγματεύσεις με τη Τουρκία.

Τελικά η Τουρκία γιατί θυσιάζει τα F-35 για τους S-400;

 

Η χωρίς αποτέλεσμα, ως τώρα, προσπάθεια της Τουρκίας να βρει εκ νέου σημείο επαφής με την Ουάσιγκτον μετά την εκλογή Μπάιντεν, έφερε ξανά στο προσκήνιο το θέμα των τουρκικών S-400, και της μη αγοράς των Patriot, με δηλώσεις εκατέρωθεν. Αυτό αποτελεί μια καλή αφορμή για να προσεγγίσουμε ένα ερώτημα που λίγο έχει εξεταστεί, δημόσια τουλάχιστον. Για ποιο λόγο επιμένει τόσο πολύ η Τουρκία στην αγορά των ρωσικών πυραύλων εις βάρος των F-35;

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα*

Σίγουρα, ως ένα βαθμό, η Τουρκία δεν θέλει να υποχωρήσει για λόγους γοήτρου. Όμως, αυτό από μόνο του δεν αποτελεί επαρκή εξήγηση, για τον απλούστατο λόγο ότι με πολύ μικρότερες συνέπειες η Τουρκία δεν δίστασε να απολογηθεί στην Ρωσία για την κατάρριψη του ρωσικού Su-24 πάνω από τη Συρία το 2015 προκειμένου να ξαναφτιάξει τις σχέσεις της με τη Μόσχα.

Ποιος είναι, λοιπόν, ο βαθύτερος λόγος για τον οποίο η Τουρκία επιμένει με τους S-400 και προτιμάει να χάσει τα F-35, στα οποία είχε επενδύσει και στρατιωτικά και οικονομικά και βιομηχανικά, αλλά και να χαλάσει σε τεράστιο βαθμό τις σχέσεις της με τις Η.Π.Α. με απρόβλεπτες έως τώρα συνέπειες;

Σίγουρα οι S-400 είναι ένα ικανότατο σύστημα και κατά αρκετούς αναλυτές, ανώτερο από το Patriot. Αλλά δεν είναι αυτό το μείζον.

Αν θέλουμε, λοιπόν, να απαντήσουμε ικανοποιητικά εις το ερώτημα, θα πρέπει να εξετάσουμε ποιος είναι ο κίνδυνος έναντι του οποίου η Τουρκία θέλει να προστατευτεί. Και αυτός δεν είναι τόσο η Ελλάδα, όσο το Ισραήλ.

Υπάρχει περίπτωση γενικευμένου πολέμου των δύο χωρών; Μάλλον όχι. Για να γίνει, λοιπόν, αντιληπτό το διακύβευμα θα πρέπει να αναρωτηθούμε, τι θα μπορούσε να είναι αυτό που θέλουν τόσο απελπισμένα να προστατέψουν οι Τούρκοι και που θα ήθελαν τόσο πολύ να χτυπήσουν οι Ισραηλινοί;

Η απάντηση προκύπτει σχετικά εύκολα αν κοιτάξει κανείς τους χάρτες που έχουν κατά καιρούς κυκλοφορήσει με τις προτεινόμενες θέσεις των S-400 στην τουρκική επικράτεια. Εκεί μπορούμε να δούμε με σαφήνεια ότι τουλάχιστον η μία πυροβολαρχία προορίζεται για τα νότια παράλια απέναντι από τη Κύπρο, μια σκέψη που έπεσε ξανά στο τραπέζι το Μάρτιο, όπου γινόταν αναφορά στην εκτός CFE ζώνη στα νότια της χώρας. Ο στόχος που πρέπει να προστατέψουν είναι το Ακουγιού, ο υπό κατασκευή από τους Ρώσους πυρηνικός αντιδραστήρας.

Οι αμετανόητοι γείτονες και η αποστολή μας στην Ε.Ε.

Φανταστείτε τη σκηνή: Η Καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ μπαίνει θριαμβευτικά σε ένα στάδιο ασφυκτικά γεμάτο με χιλιάδες Γερμανούς που παραληρούν. Πίσω της μεγάλο πορτρέτο του Αδόλφου Χίτλερ και αυτή σχεδόν δακρυσμένη δίνει το έναυσμα για τον εορτασμό της επετείου της έναρξης της Τελικής Λύσης, του Ολοκαυτώματος των Εβραίων. «Μα ποιος θα μπορούσε να είναι τόσο άρρωστος;», θα ρωτούσε κάποιος καλοπροαίρετος. Διαβάστε και θα δείτε...

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα* – 21/05/2019

Αυτές τις ημέρες ο Ελληνισμός θυμήθηκε και τίμησε τη Γενοκτονία των Ποντίων αλλά και γενικότερα των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Στις 19 Μαΐου εμείς εδώ και όπου υπάρχουν Έλληνες, θυμόμαστε το έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας που διέπραξε η πηγή έμπνευσης του Χίτλερ, ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Εδώ. Γιατί στην Τουρκία το σκηνικό είναι κάπως διαφορετικό...

Στις 19 Μαΐου οι Τούρκοι εορτάζουν την ημέρα της απόβασης στο Πόντο, την «ημέρα που έδιωξαν τους εισβολείς». Για την Τουρκία είναι μέρα χαράς και «Τιμής»! Ο Τούρκος πρόεδρος διοργάνωσε φιέστα αντάξια Χολιγουντιανών ταινιών για να τιμήσει τον Κεμάλ, όπως άλλωστε γίνεται κάθε χρόνο τώρα εδώ και δεκαετίες. Στο ίδιο κλίμα και το σύνολο των ΜΜΕ της γείτονος χώρας.

Αυτή είναι η Τουρκία. Η ίδια Τουρκία που κατέσφαξε επίσης και τους Αρμένιους και τους Ασσύριους και σήμερα τους πρώην συμμάχους της Τσέτες (Κούρδους). Η ίδια που προέβει σε εθνική εκκαθάριση στην Κωνσταντινούπολη και που εισέβαλε, κατέχει και απειλεί να προελάσει στην Κύπρο. Η Τουρκία που κάνει το ίδιο στη βόρειο Συρία και το βόρειο Ιράκ. Η ίδια που μας απειλεί με casus belli αν ασκήσουμε τα διεθνώς κατοχυρωμένα δικαιώματά μας στο Αιγαίο.

Η ίδια, όμως, Τουρκία που βρίσκει συμμάχους και υποστηρικτές σε Ελλάδα και Ευρώπη! Με όλους τους, δήθεν, «ειδικούς» που χρόνια τώρα προσπαθούν να μας πείσουν για το πόσο καλό πράγμα είναι η Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Για το πόσο εφικτή είναι η...Ελληνοτουρκική φιλία, αφού κάποιοι «ακραίοι» και από τις δύο πλευρές(!) εμποδίζουν τους λαούς να ζήσουν ειρηνικά. Δημάρχους που «χ€στηκ@ν» -κατά δική τους αυτολεξεί δήλωση- αν ο Κεμάλ «σκότωσε ή όχι» (γιατί μπορεί, κατ’ αυτούς, και «όχι») πολλούς Έλληνες, αφού ήταν ένας μεγάλος ηγέτης...

Η αποδόμησις των πάντων και οι…. διαταγές !

Κυρίες και Κύριοι,

      Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν την οξυδέρκεια να αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε, εις βάθος, και προβαίνουν σε διαπιστώσεις που μόνο οι αληθινοί στοχαστές δύνανται να διατυπώνουν, με ειλικρίνεια, ενάργεια και ευστοχία. Όμως οι διαπιστώσεις αυτές χρειάζονται επιβεβαίωση αφού έχει αναπτυχθεί μια τάσις εις την ελληνική κοινωνία να ονομάζουν υποτιμητικά «Συνωμοσιολογία» όλες τις εξωφρενικά απίστευτες και όμως αληθινές διαστρεβλώσεις που βιώνουμε ως Έθνος!

     Και εξηγούμαι :

     Εις τον τομέα της Παιδείας, εκτός από την καταστροφή της Γλώσσης, η οποία συντελείται συνειδητά και προσχεδιασμένα από τη Γενιά του 1930 έως σήμερα, βλέπουμε την εσκεμμένη αποδόμηση της Ιστορίας μας, και την προσπάθεια να μη διδάσκονται τα Ελληνόπουλα τα θαυμαστά επιτεύγματα των προγόνων μας, για να μην αισθανθούν τον προσήκοντα Σεβασμό και τη φυσική υπερηφάνεια, αφού είναι απόγονοι Παναξίων Προγόνων.

     Όμως, Κυρίες και Κύριοι, δεν είναι  «Συνωμοσιολογία» αυτή η Αποδόμησις! Έχει αρχίσει από παλαιοτέρα εποχή!  Και ιδού οι αποδείξεις από την Ποίηση, αφού στην Ποίηση βρίσκεται η Αλήθεια. Και όπως μας τονίζει ο Μάρτιν Χάϊντεγκερ: «Ποίησις είναι το φέρον θεμέλιο της Ιστορίας».

     Ας ακούσουμε το «Νανούρισμα» από τα 21 Μαστιχοχώρια της Χίου, όπου η Ελληνίδα-Χιώτισσα μάνα ονειρεύεται το γιό της Μελλοντικό Ευεργέτη της Πατρίδος, να χτίζη 21 Σχολεία με αληθινούς δασκάλους :

«Κάμε Χριστέ και Παναγιά και θρέψε το παιδί μου, να μεγαλώση να θραφή, καλό παιδί να γίνη. Τύχη χρυσή ας του δίγεται και φώτιση μεγάλη, να μάθη γράμματα πολλά τσαι φρόνιμο να γίνη, για να τσερδίζη χρήματα, παντού καλά να κάμνη, ένα τσαί είκοσι σκολειά μ’ αληθινούς δασκάλους, να μάθουν γράμματα οι φτωχοί, ανθρώποι να γενούνε, να μάθουν πως ορφανέψαμε από τους άρχοντάς  μας, να μάθουν πως ξεχάσαμεν του Γένους μας τα φρένα, πως ο καθένας χρεωστεί βοήθειαν να δίνη εις τα σκολειά, στις εκκλησιές τσαί στα ορφανεμένα».

Τα παράλογα της πολιτικής και οι εγκλωβισμένοι Έλληνες

Υπάρχουν μερικά εξόχως παράλογα σημεία της πολιτικής μας πραγματικότητος, τα οποία επηρεάζουν την ήδη, θλιβερή και αναποτελεσματική, ψυχολογία μας στην καθημερινότητα που βιώνουμε, εγκλωβίζοντάς μας στην τραγικότητα της αδρανείας. Και απορούμε και διερωτώμεθα και προσπαθούμε να καταλάβουμε,  πως γίνεται να μην ακούσουμε «τα τείχη» καθώς υψώνονταν και «ανεπαισθήτως μ’ (μας) έκλεισαν από τον κόσμον έξω», όπως λέγει ο  Καβάφης. 

        Ας τα απαριθμήσουμε :

1.        Πώς γίνεται, τα κόμματα που διώκησαν έως το 2015 την Πατρίδα Ελλάδα, αφού μας απέκρυψαν το τρομερό γεγονός ότι ζούσαμε συνεχώς δανειζόμενοι από την εποχή που ανέλαβε ο Κων/νος Καραμανλής, και είναι οι κυρίως υπεύθυνοι (Ν. Δ. και ΠΑΣΟΚ) για το κατάντημά μας, να ζητούν ξανά την ψήφο μας αντί να έχουν το φιλότιμο να ζητήσουν συγγνώμη από τον Ελληνικό λαό και να εξαφανισθούν δια παντός από τον πολιτικό στίβο;

2.   Πώς γίνεται, τα κόμματα αυτά, ενώ χρωστούν στο Ελληνικό Δημόσιο τεράστια ποσά και αποδεδειγμένα δεν μπορούν να διαχειρισθούν  τα οικονομικά του κόμματός τους, να θέλουν να μας πείσουν ότι θα διοικήσουν την Πατρίδα μας, επιτυχώς ;

3.     Πώς γίνεται, το πρωτοφανές εις την παγκόσμια ιστορία του ανθρωπίνου γένους μία χώρα να ανήκη σε μία συμμαχία, όπως το ΝΑΤΟ, όπου ανήκει και ο εχθρός της, για τον οποίον εξοπλίζεται δίνοντας τεράστια ποσά από το υστέρημά της, όπως συμβαίνει με την Πατρίδα Ελλάδα και με τον εχθρό της, την Τουρκία; Να φθάση δε στο σημείο του απόλυτου παραλογισμού εις το συμμαχικό στρατηγείο του ΝΑΤΟ στη Λάρισα, ο διοικητής να είναι Τούρκος στρατηγός και να υπάγονται όλα τα όπλα της Ελλάδος, Πεζικό, Ναυτικό και Αεροπορία, εις τις διαταγές του; Και να γνωρίζει, έτσι, η εχθρική χώρα Τουρκία, όχι μόνον ολόκληρο τον αμυντικό μας εξοπλισμό, όχι μόνον πόσες σφαίρες έχουν στην τσέπη τους οι Έλληνες στρατιώτες μας, αλλά πόσες έχουν ακόμη και στην κωλότσεπη;!

4.      Πώς γίνεται, το NATO να είναι αμυντική συμμαχία και η Τουρκία να χρησιμοποιή τον Νατοϊκό εξοπλισμό για κατακτητικούς σκοπούς, όπως όταν έρριξε βόμβες ναπάλμ εις τους ανύποπτους Κυπρίους αμάχους, καίγοντάς τους ζωντανούς;

Η αμάθεια…. και η κορυφαία χλεύη !!!

Σε κυριακάτικη εφημερίδα της 25/11/2018 διαβάζω άρθρο συνεργάτη της εις το οποίον αναφέρεται ημερίς η οποία οργανώθηκε από το Τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης σε αίθουσα του Δημαρχείου, την οποίαν παρεχώρησε ο απερχόμενος Δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης.

Ο αρθρογράφος μας πληροφορεί ότι μέλη της οικογενείας Εβρενός συνεκεντρώθησαν στη Θεσσαλονίκη για να δηλωθή με την ημερίδα αυτή η πολιτιστική κληρονομιά της οικογενείας αυτής. Ο αρθρογράφος μας ενημερώνει ότι ιδρυτής της Δυναστείας Γαζή Εβρενός είναι Βυζαντινής παλαιάς οικογενείας, ο οποίος μαζύ με έναν άλλον Βυζαντινό αξιωματούχο, τον Μιχαήλ Κιοσσέ συνέπηξαν στη Βιθυνία «ανίερη συμμαχία» με τον Οσμάν, τον γενάρχη της Δυναστείας των Οσμανλήδων, και έτσι υπήρξαν Συνιδρυτές της Αυτοκρατορίας των Οθωμανών Τούρκων.

Μόνο που (ηθελημένα;) κάνει λάθος ο αρθρογράφος και το όνομα του Εβρενός το μεταφράζει «Ουρανός»! Μήπως, διότι θέλει να πιστέψουμε ότι ο Βυζαντινός Εβρενός – Ουρανός, ανήκει εις τη διάσημη Ελληνική οικογένεια, της οποίας μέλος λαμπρό υπήρξε ο Χριστιανός Ορθόδοξος Στρατηγός Νικηφόρος Ουρανός; Όμως δεν έψαξε καλά! Η λέξις Εβρέν εις την Τουρκικήν σημαίνει Σύμπαν, Κόσμος, Οικουμένη, Μακρόκοσμος, Πλάση, ενώ «ο ουρανός» στα Τουρκικά λέγεται Gök, Gökyüzü, Sema. Αν δεν ήταν λοιπόν Έλλην ο αρνησίθρησκος Εβρενός, τι ήταν; Και ποιά θρησκεία αρνήθηκε για να γίνει Ισλαμιστής; 

Άλλωστε, το ότι κάποιος ήταν πολίτης της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δηλαδή Ρωμαίος ή Ρωμηός ή Βυζαντινός, δεν τον κάνει κατ’ ανάγκην Έλληνα, δεδομένου ότι οι αυτοκρατορίες είναι πολύ-πολιτισμικές, και όπως ο Απόστολος Παύλος ήταν Εβραίος αλλά Ρωμαίος πολίτης, έτσι και οι Πακιστανοί Μουσουλμάνοι, καθώς και οι Ινδοί Σιχ, ονομάζονται Βρετανοί πολίτες, στις μέρες μας, στην Βρετανική Κοινοπολιτεία (πρώην Αυτοκρατορία).

Ανοικτή επιστολή προς ξένον “επαΐοντα”

2/11/2018

Αξιότιμε κ. Καθηγητά,

Πρωτίστως, θα ήθελα να σας συγχαρώ για την εξαιρετική παρουσίαση της εμπεριστατωμένης μελέτης σας, την οποίαν παρηκολούθησα, σχετικά με την τραγική κατάσταση του πλανήτη μας εξ' αιτίας της αλογίστου χρήσεως των φυσικών πόρων, την σοβαροτάτης μολύνσεως του περιβάλλοντος και την ταχυτάτη και υπερβολική αύξηση του πληθυσμού της Γης!

Επιτρέψτε μου, όμως, να επισημάνω τα ακόλουθα:

Είναι κρίμα που μια τόσο σπουδαία ομιλία παγκοσμίου ενδιαφέροντος, την απευθύνατε εις τα λάθος αυτιά!...

Αισθάνθηκα ότι ήταν σαν να ομιλούσατε εις τους Αμπορίτζινις (Aborigines), τους γηγενείς κατοίκους της Αυστραλίας, οι οποίοι, όπως και οι Έλληνες είναι είδος υπό εξαφάνισιν, λόγω υπογεννητικότητας, μεταναστευτικού προβλήματος και οικονομικού πολέμου, τον οποίον υφίστανται, και οι οποίοι είναι, σε τελική ανάλυση, οι λιγότερο υπεύθυνοι για την μόλυνση του πλανήτη και το, εν γένει, κατάντημά του.

Θα ήταν πιο αποτελεσματικό, εάν ομιλούσατε, ούτε καν στους πολυπληθείς Κινέζους, οι οποίοι τουλάχιστον, έχουν ήδη λάβει ακόμη και αφύσικα και επώδυνα μέτρα, αλλά προς τους Αμερικανούς, τους Ευρωπαίους και τους Ασιάτες, ιδίως όμως προς τους καινούργιους κατοίκους της Ελλάδος και της Ευρώπης, οι οποίοι όπως γνωρίζετε, είναι οι ΠΑΝΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ.

Αυτοί χρησιμοποιούν την «Μέθοδο του αστερία», ο οποίος τελικά τρώει το στρείδι(!...) χρησιμοποιώντας, ως όπλο, την υπομονή του.

Στις μέρες μας, οι Πανισλαμιστές επαναλαμβάνουν την πρώτη τους προσπάθεια να κατακτήσουν την Ευρώπη έπειτα από ... 1300 χρόνια ΥΠΟΜΟΝΗΣ (!) χρησιμοποιώντας τον υπερπληθυσμό και την μετανάστευση ως μέσα ΕΠΙΒΟΛΗΣ και ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΩΣ. Κατά τον Η' (όγδοο) αιώνα, είναι παγκοσμίως γνωστό, οι  Άραβες, επέτυχαν να κατακτήσουν την Βόρειο Αφρική (Αίγυπτο, Λιβύη, Τυνησία, Αλγερία, Μαρόκο) αλλά και μέρος της Ισπανίας, από όπου όμως εξεδιώχθησαν από τους Χριστιανούς βασιλείς έπειτα από 700 χρόνια Ισλαμο – Αραβο – Μαυριτανικής υποδούλωσης των Ισπανών (ΙΕ’ αιών).

Κωνσταντίνος Κατσίφας: “Και ανάστασις χωρίς ταφήν, δεν υπάρχει!”

"Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είναι ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφεί και θα σαπίσει, δια να αναφανεί το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις. Και ανάστασις χωρίς ταφήν, δεν υπάρχει!"

Ιωάννης Συκουτρής (1901-1937)

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα* - 11/11/2018

Τώρα που πέρασαν κάποιες μέρες και κατασταλάζουν οι σκέψεις, μπορώ να γράψω δύο λόγια για την εμπειρία, όπως την έζησα εγώ, του να είσαι παρόν εκεί που γράφεται η Ιστορία, στην κηδεία ενός εθνομάρτυρα στην εκδήλωση της αγανάκτησης ενός λαού.

Δεν θα γράψω οδοιπορικό ούτε κάποιο μακροσκελές κείμενο με μεγάλα λόγια. Κάποιες εντυπώσει και διαπιστώσεις μόνο.

Πήγα στην κηδεία του Κωνσταντίνου Κατσίφα, ως όφειλα σαν Έλληνας αλλά και ως όφειλα σαν ενεργός Έλληνας πολίτης εκπροσωπώντας επίσημα την Νέα Δεξιά και τον πρόεδρό της Φαήλο Κρανιδιώτη, μεταφέροντας στην μαυροντυμένη οικογένεια την ολόθερμη συμπαράστασή του αλλά και τα αισθήματα ευγνωμοσύνης για τον γιό που τόσο άξια ανέθρεψαν. 

Μέσα στην θλίψη τους αλλά και το κύμα συμπαράστασης που τους σκέπασε δεν ξέρω αν άκουσαν αυτά που τους είπα. Δεν ξέρω αν έχει σημασία άλλωστε όταν άνθρωποι σου μιλάνε και περνούν μπροστά σου, μπαίνοντας ανάμεσα σε εσένα και το ανοιχτό φέρετρο του παιδιού σου...

Η αυτοεκπληρούμενη προφητεία του κ. Μπουτάρη

Καταδικάζουμε τη βία. Φυσικά είναι κακό πράγμα να ακούς ότι ο θυμός κάποιων ανθρώπων τους οδήγησε στη χειροδικία.  Ποιος διαφωνεί στα σοβαρά;

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα* – 22/05/2018

Καταδικάζουμε τη βία. Φυσικά! Πόσο, πραγματικά, θλιβερό φαινόμενο είναι να γίνεται ο τελικός του Κυπέλλου Ελλάδος και ανάμεσα στους οπαδούς των δύο ομάδων να είναι τέσσερις θύρες κλειστές και δύο διμοιρίες ΜΑΤ. Δεν ήταν πάντα έτσι το ποδόσφαιρο στη χώρα μας. Θλιβερό... Όμως, αν κάποιος αποφάσιζε να αποσύρει τις διμοιρίες και να μην αφήσει κενές τις ενδιάμεσες θύρες, τι θα γινόταν; Ελ Αλαμέιν! Μπορεί να είχαμε και νεκρούς.

Κακό πράγμα η βία! Κάκιστο!

Όμως, θα ένοιωθε κανείς έκπληξη από αυτήν την εξέλιξη;

Καταδικάζουμε την βία. Φυσικά! Τι θα συνέβαινε, όμως, αν ο πρέσβης του Ισραήλ πήγαινε σε εκδήλωση Παλαιστινίων για τα θύματα στη Γάζα για να δηλώσει τη...θλίψη του; Δεν θα κινδύνευε με λιντσάρισμα;

Κακό πράγμα η βία! Κάκιστο!

Όμως, θα ένοιωθε κανείς έκπληξη από αυτήν την εξέλιξη;

Ο «τρελός» Ερντογάν και άλλοι επικίνδυνοι μύθοι

Οι τουρκικές εκλογές πλησιάζουν και πολλοί -δικαίως- ανησυχούν για το ενδεχόμενο κλιμάκωσης της έντασης με την Τουρκία σε μια απόπειρα να κερδίσει τις εντυπώσεις και την αυτοδυναμία ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. «Είναι τρελός», λένε κάποιοι «και από έναν τρελό όλα να τα περιμένεις»… Είναι όμως έτσι;

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα* – 01/05/2018

Είναι πολύ συνηθισμένο να χαρακτηρίζουμε τρελούς τον αντίπαλό μας. Είναι μια τάση απαξίωσης που πηγάζει από την προσπάθεια δαιμονοποίησής του και συσπείρωσης του εκάστοτε δικού μας στρατοπέδου. Αυτή η τακτική έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές και σχεδόν πάντα καταχρηστικά (Χίτλερ, Σαντάμ Χουσεϊν, Κιμ Γιονγκ Ουν κτλ.).

Όμως, η τακτική αυτή εμπεριέχει κινδύνους. Η απόδοση των εγκλημάτων και της ευρύτερης επιλήψιμης συμπεριφοράς ενός αντιπάλου σε κάποια μορφή «τρέλας» εν μέρει τους απαλλάσσει από τις ευθύνες τους καθώς πλέον υπεύθυνοι δεν είναι οι ίδιοι αλλά…η αρρώστια τους.