Η χωρίς αποτέλεσμα, ως τώρα, προσπάθεια της Τουρκίας να βρει εκ νέου σημείο επαφής με την Ουάσιγκτον μετά την εκλογή Μπάιντεν, έφερε ξανά στο προσκήνιο το θέμα των τουρκικών S-400, και της μη αγοράς των Patriot, με δηλώσεις εκατέρωθεν. Αυτό αποτελεί μια καλή αφορμή για να προσεγγίσουμε ένα ερώτημα που λίγο έχει εξεταστεί, δημόσια τουλάχιστον. Για ποιο λόγο επιμένει τόσο πολύ η Τουρκία στην αγορά των ρωσικών πυραύλων εις βάρος των F-35;
Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα*
Σίγουρα, ως ένα βαθμό, η Τουρκία δεν θέλει να υποχωρήσει για λόγους γοήτρου. Όμως, αυτό από μόνο του δεν αποτελεί επαρκή εξήγηση, για τον απλούστατο λόγο ότι με πολύ μικρότερες συνέπειες η Τουρκία δεν δίστασε να απολογηθεί στην Ρωσία για την κατάρριψη του ρωσικού Su-24 πάνω από τη Συρία το 2015 προκειμένου να ξαναφτιάξει τις σχέσεις της με τη Μόσχα.
Ποιος είναι, λοιπόν, ο βαθύτερος λόγος για τον οποίο η Τουρκία επιμένει με τους S-400 και προτιμάει να χάσει τα F-35, στα οποία είχε επενδύσει και στρατιωτικά και οικονομικά και βιομηχανικά, αλλά και να χαλάσει σε τεράστιο βαθμό τις σχέσεις της με τις Η.Π.Α. με απρόβλεπτες έως τώρα συνέπειες;
Σίγουρα οι S-400 είναι ένα ικανότατο σύστημα και κατά αρκετούς αναλυτές, ανώτερο από το Patriot. Αλλά δεν είναι αυτό το μείζον.
Αν θέλουμε, λοιπόν, να απαντήσουμε ικανοποιητικά εις το ερώτημα, θα πρέπει να εξετάσουμε ποιος είναι ο κίνδυνος έναντι του οποίου η Τουρκία θέλει να προστατευτεί. Και αυτός δεν είναι τόσο η Ελλάδα, όσο το Ισραήλ.
Υπάρχει περίπτωση γενικευμένου πολέμου των δύο χωρών; Μάλλον όχι. Για να γίνει, λοιπόν, αντιληπτό το διακύβευμα θα πρέπει να αναρωτηθούμε, τι θα μπορούσε να είναι αυτό που θέλουν τόσο απελπισμένα να προστατέψουν οι Τούρκοι και που θα ήθελαν τόσο πολύ να χτυπήσουν οι Ισραηλινοί;
Η απάντηση προκύπτει σχετικά εύκολα αν κοιτάξει κανείς τους χάρτες που έχουν κατά καιρούς κυκλοφορήσει με τις προτεινόμενες θέσεις των S-400 στην τουρκική επικράτεια. Εκεί μπορούμε να δούμε με σαφήνεια ότι τουλάχιστον η μία πυροβολαρχία προορίζεται για τα νότια παράλια απέναντι από τη Κύπρο, μια σκέψη που έπεσε ξανά στο τραπέζι το Μάρτιο, όπου γινόταν αναφορά στην εκτός CFE ζώνη στα νότια της χώρας. Ο στόχος που πρέπει να προστατέψουν είναι το Ακουγιού, ο υπό κατασκευή από τους Ρώσους πυρηνικός αντιδραστήρας.
